De eerste competitiewedstrijd na de winterstop is voor een coach altijd weer afwachten. Hoe zijn ze uit hun winterslaap gekomen? Hoe zit het met de conditie? Kunnen ze de draad weer oppakken? De generale repetitie vorige week ging goed, maar nu ging het om het ‘echie’. Door een flink aantal afwezigen en vier spelers met wat pijntjes zag coach De Smidt zich genoodzaakt een beroep te doen op een speler van een ander elftal. Jelle Hillen van The Angels was bereid om zijn kicksen onder te binden. Na vijf nederlagen en een gelijkspel vond hij het wel weer eens tijd om als winnaar van het veld te stappen. En waar kan dat beter dan bij De Jonge Helden.
Het begin was niet best. Nog niet iedereen had de winterslaapkorreltjes uit zijn ooghoeken gewreven. De bezoekers uit Oldenzaal daarentegen waren wel wakker. Met als gevolg dat de bal al na vijf minuten tegen het net vloog: 0-1. Keeper Iron-Jan Nieuwenhuis was kansloos. Even was er wat opschudding. Wat krijgen we nou??? Maar van paniek was geen sprake. Er waren tenslotte nog 85 minuten te gaan. Al gauw herpakten De Jonge Helden zich, alhoewel het spel in de eerste helft niet bijster goed was. Er was wel druk hoor, ondanks de straffe tegenwind, maar erg nauwkeurig ging het allemaal niet. Veel kansen werden er ook niet gecreëerd. Quick ’20 bleef eenvoudig overeind. Het team, bestaande uit louter tweedejaars senioren, speelde ook helemaal niet verkeerd. Je kon zien dat ze kunnen voetballen. Echt heel gevaarlijk werden ze alleen ook niet. Het is nu nog te pril, maar ooit gaan deze ‘youngsters’ voor het kampioenschap. Zeker weten.
In de tweede helft, nu met de wind mee, werd de druk op het vijandelijke doel nog meer opgevoerd. Nu kwamen er wel kansen. Een kopbal van Jelmer van der Stoep ging voorlangs en een poeier van Bart de Jong belandde op de vuisten van de keeper. Meerdere hoekschoppen volgden, maar telkens zat een Oldenzaals been of hoofd in de weg. Uiteindelijk, het kon niet uitblijven natuurlijk, penetreerde Tibor van de Linde door het hart van de defensie en met een strak schot knalde hij na driekwart wedstrijd de aansluitingstreffer binnen: 1-1. Verdiend! Loon naar werken. Even later maakte Wessel Lammers het nog mooier. Met een werkelijk weergaloze vrijeschop vanaf de hoek van de zestien schoot hij de bal in de kruising: 2-1. Een beauty!
Dat was het dan zou je denken. De ban was gebroken. Niets was minder waar. Het laatste kwartier was het alle hens aan dek. Vrouwen en kinderen eerst. Ik weet niet wat er gebeurde, maar plotseling viel de ene na de andere Jonge Held om. Met kramp, of totaal leeg gespeeld. Snel wisselen dus. Maar de niet geheel okselfrisse bankzitters zaten niet te wachten op een invalbeurt. Paniek! In no time leek het team wel een stelletje ouwe wijven. Quick ’20 rook bloed en zette een slotoffensief in. Op jacht naar de gelijkmaker. Die kwam er gelukkig niet. In tegendeel. Het was Teun Koldeweij die met een mooie krul in de verre hoek de deur in het slot gooide: 3-1.
De draad is dus opgepakt. Er werd weer gewonnen. Maar menig Jonge Held liep op het laatst op zijn tandvlees. Tuurlijk, de pot was slopend, maar op conditioneel vlak valt er nog veel meer te winnen. Werk aan de winkel dus voor coach De Smidt.
OPeee
