De bus vertrok al vroeg gisteren. Bij nader inzien misschien wel iets té vroeg. Want nu kwamen de Jonge Helden ruimschoots op tijd aan in Haaksbergen. En wat doe je dan, als gezonde Jonge Held… Juist. Dan ga je een beetje te lanterfanten. Op het minikunstgrasveldje voor de kleedkamers. Lachen man! En in datzelfde tempo werk je vervolgens de warming-up af. Gegarandeerd een succes.
Niet dus. Althans niet de eerste helft. Die was ver onder het gebruikelijke niveau. En direct klonken er al weer jammerende excuses. Dat het veld niet goed zou zijn. Maar die werden door coach De Smidt ogenblikkelijk de kop ingedrukt: “Kampioen word je niet door alleen maar op kunstgrasvelden te spelen”.
Het was de thuisploeg die de score opende. Uit een aanval over links werd de bal voor het doel geslingerd. En die werd door een ongelukkige Jelle Groen in eigen doel gelopen: 1-0. Even daarvoor ging het al bijna mis. De weer eens in zijn CliniClowns-tenue keepende Iron-Jan Nieuwenhuis bokste de bal uit zijn doelmond weg. Maar deze caramboleerde via het achterhoofd van Rutger Weekhout en de lat over. Pfff…
Gelukkig hoefde er niet lang op de gelijkmaker te worden gewacht. Aanvoerder Tibor van de Linde zorgde vijf minuten later voor de 1-1. Er volgden meer mogelijkheden. Zo schoot Sebastiaan de Vries van afstand maar net naast en een pegel van Berend Lammers spatte op de kruising uiteen. Het was uiteindelijk Daniël van Rienen die zijn team, na goed voorbereidend werk van Tibor, met een binnentikkertje op 1-2 zette. Dat gaf wat meer lucht. Maar vlak voor de rust ging het toch weer fout. Een ware scrimmage voor het doel van Iron-Jan. De bal tegen een knie, op een kont en toen hobbel-de-hobbel het doel in: 2-2. Potverdorie!
Wat volgde waren zure gezichten richting de kleedkamer. Hoofdschuddend ook. Dit moet anders. Zo gaat het niet lukken. En het gíng anders. Binnen welgeteld negen minuten na rust vielen er drie treffers. Eerst stond Daniël weer eens op de goede plek. Nu na een prima individuele actie van Sebastiaan: 2-3. En na prutswerk in de verdediging van Haaksbergen – dat moeten ze hebben afgekeken, kan niet anders (!) – was Wessel Lammers er als de kippen bij: 2-4. De laatste treffer kwam ook van de voet van Wessel. Hij knalde hard en laag binnen: 2-5.
De buit was binnen. Haaksbergen was geknakt. De mannen probeerden het nog wel hoor. Opportunistisch werd de bal iedere keer naar voren geschoten. En met veel inzet knokten ze ook voor elke meter. Maar echt gevaarlijk werden ze niet meer. De Jonge Helden overigens ook niet. Dus kabbelde de wedstrijd naar zijn eind. Zonder noemenswaardige dingen.
Okee dan. Daar waar PSV dit weekend zijn status als koploper zonder puntverlies moest laten varen, bleven de Jonge Helden dus op koers. Volgende week komt Grolse Boys naar Sportpark Jaspers. Is ook altijd een lastige ploeg om tegen te spelen. Onberekenbaar ook. Want je weet nooit wie er spelen. Aan de andere kant, wanneer de Jonge Helden gewoon doen wat ze moeten doen, winnen ze van elk team! Tot volgende week.
OPeee
