Na vanmorgen een heerlijke herfstwandeling te hebben gemaakt, samen met vrouwlief en hond, en daarna te hebben genoten van ons vlaggenschip, dat een prachtige 4-0 overwinning boekte, is het nu tijd om de verrichtingen van de Jonge Helden bij hun wedstrijd gisteren aan het papier toe te vertrouwen. Het lastige SP Haarlo kwam op bezoek. In de ogen van velen een mindere tegenstander dan vorige week. En ook dan die van volgende week. Even een tussendoortje dus. Echt niet! Op het gevaar van onderschatting zal wel gewezen zijn. Maar toch... Het is net als bij keukenkastjes. Tig keer word je gewaarschuwd, toch stoot je je een keer.
De eerste helft was niet wat ik van de Jonge Helden ben gewend. Ze kunnen een tegenstander compleet overrompelen en daarmee een basis leggen voor de uiteindelijke overwinning. Maar dat gebeurde niet. Ze hadden een overwicht, dat wel. Getuige ook de vele hoekschoppen die ze kregen. Maar echt gevaarlijk werden ze niet. De bezoekers bleven simpel overeind en kregen ook hun mogelijkheden. Pas drie minuten voor rust werd de brilstand verbroken. Enigszins fortuinlijk ook nog. Het was Sebastiaan de Vries die drie man voorbij dribbelde en de bal breed gaf op de Jelle Krooshof. Maar net voordat hij wilde aanhalen werd de bal voor zijn voet door een Haarloër in eigen doel gewerkt: 1-0. Kroos claimde de treffer, maar daar ging natuurlijk niemand in mee. Grapjas. Op slag van rust viel ook nog de 2-0. Een soortgelijke actie, maar nu waren de hoofdrolspelers respectievelijk Tibor van de Linde en Rutger Weekhout. Enig verschil: Rutger scoorde wel.
Daarvoor was het maar een wedstrijd van niks vond ik. Dat merk je vaak ook aan de gesprekken in de dug-out. De aandacht is er niet en je wil niet weten waar het dan over gaat. Dit keer stond ik er niet ver vandaan en ik hoorde Yaniek van der Stoep vertellen dat hij naar een escaperoom met als thema Piet Mondriaan was geweest. “Daar moet je toch zolang mogelijk proberen in te blijven”, vroeg iemand. “Wie is Piet Mondriaan”, wilde een ander weten. Volgens Yanus was het een ouwe spits die ooit bij WVC heeft gespeeld. “…” Gelukkig viel kort daarna het eerste doelpunt.
Na de thee ging het met vijf verse krachten er in beter lopen. Niet dat het daar aan lag hoor, maar toch. Er was meer dreiging, er volgden grotere kansen en het was wachten op meer doelpunten. En die kwamen er ook. Alleskunner Tibor knalde twee keer raak en Sebastiaan schoot de 5-0 eindstand binnen. Tussendoor werd ook nog drie keer het aluminium geraakt. Een keer door de Yaniek en twee keer door Berend Lammers. Beer is na een lange afwezigheid op de weg terug en mocht in de tweede helft zijn minuutjes maken. En ik moet zeggen, dat ging helemaal niet slecht. Je kunt zien dat-tie kan voetballen. Ik had hem wel een goaltje gegund. En Haarlo? Keeper Iron-Jan Nieuwenhuis moest bij een vrijeschop één keer handelend optreden. Hij bokste de bal vakkundig weg. Voor de rest kwamen de bezoekers er niet meer aan te pas. Wel respect hoor, voor die jongens. Ze bleven het proberen.
Okee dan. Zes gespeeld, zes gewonnen. Een prima begin. Maar volgende week wacht de Jonge Helden hun eerste serieuze beproeving. Dan staat de topper tegen koploper HSC ’21 4 op het programma. Da’s andere koek. Ben benieuwd wat dat gaat worden. Jij ook? Kom dan kijken zaterdag. Om 13.00 uur, op ons hoofdveld.
OPeee
