Afgelopen vrijdag sprak ik mijn vermoeden uit een pittig partijtje voetbal te verwachten. Niets bleek gisteren minder waar. De Jonge Helden van FC Winterswijk en het vriendenteam van HSC ’21 maakten er een mooi gevecht van. Waarbij voor elke bal werd gestreden. En hoewel het seizoen nog maar net is begonnen, kan ik nu al wel zeggen dat ik twee serieuze kampioenskandidaten aan het werk heb gezien.
De eerste helft was voor De Jonge Helden. Als nieuwkomer in de Kelderklasse+ hadden ze het betere van het spel. En dat tegen een team dat vorig jaar nog als tweede is geëindigd. Coach De Smidt had de ‘Antillianen’ naast hem op de bank geposteerd. Een verstandige keuze. Want tegen een tegenstander van dit kaliber is 100% fitheid en scherpte vereist. Ze zouden later nog wel speelminuten krijgen.
De eerste kans ontstond uit een hoekschop. En het was direct raak. Aanvoerder Tibor van de Linde timede tussen een aantal toch niet de kleinste verdedigers het beste en kopte de bal tegen de touwen: 1-0. Er stond nog geen tien minuten op de klok. Tien minuten later knalde Sebastiaan de Vries kans nummer twee binnen. Hoppaaa! 2-0. Het gouden duo had zich weer laten gelden. En de score had bij rust veel hoger kunnen zijn. Maar schoten van Rutger Weekhout (ternauwernood gered door de keeper) en Sebastiaan (zijnet) troffen geen doel. Ook werd er nog een bal van de lijn gehaald. De groen-witte vrienden uit Haaksbergen stelden daar niet veel tegenover. Na de wedstrijd sprak coach Bossink over een totale off-day van zijn team, sprekend over die eerste helft.
Maar dat veranderde na rust. Duidelijk. De bezoekers, die met maar elf spelers naar Sportpark Jaspers waren afgereisd, toonden zich veerkrachtig en conditioneel sterk. Zelfs met een mannetje minder (geel voor een té harde charge) drukten ze De Jonge Helden terug. Petje af daarvoor. En in die fase hadden ze de aansluitingstreffer ook kunnen (lees: moeten) maken. Maar een toegekende strafschop werd gekeerd door niemand anders dan….. IRON-JAN! Overigens was de pingel slecht ingeschoten. Maar dat terzijde. Jan had hem. En daar gaat het om.
Dat had dus zomaar de ommekeer kunnen zijn. HSC ’21 bleef daarna drukken. Het kreeg ook kansen, maar die leverden geen treffer op. Mede door scherp verdedigend werk van de onzen. Met name Jelmer Timpert was een ware sta-in-de-weg. De Jonge Helden beperkten zich tot counteren, al dan niet noodgedwongen. Op die manier kwamen ze wel een paar keer heel gevaarlijk door. Maar ook aan de andere kant geen treffers. De grootste kans kreeg Jelle Krooshof. Van een metertje of acht schampte hij de bal in plaats van hem vol te raken. “Op de training gaan die ballen er altijd in”, was zijn commentaar naderhand. Tuurlijk Jelle. Het bleef een felle strijd. Op het scherpst van de snede uitgevochten. Met veel inzet en af en toe harde tackles. Maar arbiter Te Kolste hield de kaarten op zak. Twee minuten voor tijd besliste Wessel Lammers de wedstrijd door uit een counter de 3-0 aan te tekenen.
Een mooie overwinning. Geboekt op een sterke tegenstander. Dat biedt perspectief.
OPeee
