De wedstrijd gisterenmiddag tussen de Jonge Helden van FC Winterswijk, de trotse koploper in de Kelderklasse, en de veel te laag op de ranglijst staande bezoekers uit Haaksbergen, was een memorabele. Tenminste voor mij wel. In al die jaren dat ik ze nu langs de Achterhoekse en Twentse velden volg, heb ik dit nog nooit meegemaakt. Inderdaad, het was een wedstrijd. Maar wat is een goede definitie van een wedstrijd? Volgens Wikipedia is het een evenement, waarin een partij tracht te bewijzen dat het beter is in een discipline dan een andere partij. Vertalend naar het voetbal, waarin twee gelijke teams strijden om de knikkers. En daar gaat de vergelijking met gisteren mank. Van een echte wedstrijd was namelijk geen sprake. Haaksbergen kon helaas maar acht (!) spelers op de been brengen. En dan is de lol er natuurlijk gauw af.
Hoe kan dit? Wat is hier aan de hand? Zijn er dan zóveel geblesseerden? En is er dan geen mogelijkheid om van een ander team wat spelers te krijgen? Navraag leerde mij dat van dat eerste inderdaad sprake was. Teveel spelers haakten met een pijntje af. Wat dat tweede betreft, die mogelijkheid is er vaak wel, maar meestal ontbreekt het aan de goede wil. Tja, zo hoort het niet natuurlijk. Maar zeg eens eerlijk? Kijk als spelend-lid van FC Winterswijk eens naar jezelf? Sta jij direct op als je wordt gevraagd om bij een ander team mee te doen? Ik denk dat daar ook bij onze mooie club in veel gevallen nog wel wat valt te winnen.
De (niet)-wedstrijd dan. Het begon een beetje stroef. Maar wat wil je. Bij elf tegen elf weet iedereen wel wat te doen. Met drie man meer wordt het opeens toch anders. Te vaak werd de diepte gezocht. In plaats van de breedte. En de groenwitten speelden het spelletje slim door steeds de buitenspelval open te klappen. Ja, ze kunnen best een balletje trappen. Maar zoals gezegd, ze staan veel te laag. Na 20 minuten en vijf buitenspelletjes verder begon het dan eindelijk te lopen. Het eerste doelpunt was van Jelle Krooshof, na sterk doorzetten van Teun Koldeweij: 1-0. Ook de 2-0 kwam van de voet van ‘Kroos’. Ditmaal gaf Dion Olbach de voorzet. Daarna ging het vlot. Daniël van Rienen (2x), Wessel Lammers (2x), Jelmer van der Stoep, Roy Oonk en Tibor van de Linde brachten de ruststand op 9-0. Tussendoor kreeg Haaksbergen één kans. Uit een hoekschop werd de bal rakelings over gekopt. Overigens weer volledig vrijstaand. Dat tegendoelpunt had Teun zich dan mogen aanrekenen.
Na de rust ging de rem er op. Begrijpelijk. En bij 18-0 werd er uiteindelijk afgefloten. Wie de doelpunten maakten is mij in alle hectiek aan de kant ontschoten. Opvallend was wel dat Sebastiaan de Vries gisteren niet tot scoren kwam. De huidige topscorer maakt bijna in elke wedstrijd wel een of meerdere doelpunten. Nu lukte het dus niet. De vreugde was er bij de Jonge Helden niet minder om. En die werd nog groter toen bleek dat naaste concurrent HSC ’21 punten had verspeeld. Het gat met de nummer 2 is nu, met nog zes wedstrijden te gaan, zes punten. Nog even het koppie er bij houden dus. En dan kan in mei de champagnefles worden ontkurkt.
Uit betrouwbare bron vernam ik trouwens dat de spanning bij sommigen op dat vlak al wel behoorlijk begint te stijgen. In de groepsapp wordt bijvoorbeeld de stand op de ranglijst gedeeld. Midden in de nacht! Mooi toch?! Het is ook niet niks hè, kampioen worden. Ga ervoor jongens! Het blijft je een leven lang bij!
OPeee
