Op de verjaardag van mijn moeder – 93 werd het lieve mensje – reisde ik gisteren af naar Rekken. Om de tweede bekerwedstrijd van De Jonge Helden te aanschouwen. De eerste was helaas verloren. Dus nu moest het gebeuren. En het gebeurde ook. En hoe! Zelden heb ik coach De Smidt zo tevreden gezien. Meestal ziet hij wel iets wat voor verbetering vatbaar is. Maar toen ik hem na afloop vroeg naar zijn mening, sprak zijn gezicht boekdelen. Ook zijn maatje Henk Redeker glom van trots.
“De taken werden prima vervuld”, aldus een blije coach. “Van achteruit gecontroleerd opbouwen. Het veld goed breed houden, zodat de creatieve spelers ruimte krijgen. Af en toe temporiseren. Om daarna weer met veel diepgang en positiewisselingen de aanval te zoeken. Bij balverlies agressief op de bal verdedigen. De tegenstander geen moment rust gunnen.” Een tien met een griffel dus, wil ik weten. “Dat nou ook weer niet”, is het antwoord. “Niet elke pass komt namelijk aan. En natuurlijk is niet elk schot op doel raak. Maar voor de rest, ik heb vanmiddag geen zwakke schakels kunnen ontdekken.”
Er werd zeker heel goed gevoetbald. Het centrale verdedigingsduo Groen/Timpert gaf werkelijk niets weg. Zowel Jelle en Jelmer speelden een foutloze wedstrijd. De beide backs Stan Korten en Daan de Smidt vraten hun directe tegenstander bijkans op. Zeker laatstgenoemde was een openbaring. Bij afwezigheid van vijf verdedigers stond ‘de zoon van’ noodgedwongen linksachter. Hij blijkt een geduchte concurrent voor ‘Ros’ en ‘Dino’. Op het midden heerste zoals altijd Tibor van de Linde. Hij werd geflankeerd door de van Zaterdag 5 geleende krachtpatsers Hans Ebbers en Bas Keuper. Beide heren zijn al wat ouder, maar ze konden het moordende tempo goed volhouden. Later deden Teun Koldeweij en Steven Thangathurai er niet voor onder. En voorin stond in de spits: Jelle Krooshof. Bij wijze van experiment. Dat was zeker even wennen voor onze Kroos. Nog iets te vaak kwam de middenvelder in hem naar boven, maar overall deed hij het niet onaardig. Om hem heen zwierven Sebastiaan de Vries, Wessel Lammers en in de tweede helft diens broer Berend. ‘Sebas’ was een plaag voor de Rekkense verdedigers. Toch was zijn afwerking net als twee weken geleden weer niet optimaal. Hij schoot er nu weliswaar twee binnen, maar dat hadden er meer kunnen zijn. De derde treffer kwam op naam van Tibor.
Een 0-3 eindstand dus. Gezien het spelbeeld een beetje magertjes. Maar laat ik niet zeuren. Het was een mooie pot voetbal. Waarin iedereen het beste uit zichzelf heeft gehaald. De enige wie niet kon excelleren was keeper Iron-Jan Nieuwenhuis. Hij kreeg namelijk maar één schot op doel. Dat zegt wat over de tegenstander, nota bene een 4eklasser. Maar het zegt zeker ook wat over de kracht van De Jonge Helden. Volgende week thuis tegen Harfsen 2 eenzelfde instelling en ze zijn klaar voor de competitie.
OPeee
PS Ook mijn moeder is een trouwe volgster van De Jonge Helden. Werkelijk alle verslagen worden verslonden. En omdat taal helemaal haar ding is, heb ik speciaal voor haar twee foutjes in de tekst gezet. Kijken of ze het ontdekt. En jij? Zie jij het?
