Wat kan voetbal toch een raar spelletje zijn. De ene week is het kommer en kwel, terwijl de week daaropvolgend… Zo ook bij de jonge helden van FC Winterswijk. Wat een contrast! De vorige week o zo gemiste bezieling en concentratie was nu voor 100, wat zeg ik, voor 200% aanwezig. Dat mocht ook wel, want de tegenstander was het derde team van FC Eibergen. Een sterke opponent.

De start was een exacte kopie van twee weken terug. De van een schouderblessure herstelde Jelmer Timpert kreeg het al binnen vijf minuten weer op zijn heupen. Met gekromde rug liet hij met een indrukwekkende rush vanaf het middenveld iedereen zijn hielen zien: 1-0. De opmaat voor een mooie middag. Maar daar dachten de gasten uit Eibergen toch anders over. Direct vanaf de aftrap combineerden ze zich in scoringspositie. De paal bracht gelukkig redding. Daarna was het wederom Jelmer Timpert die alleen voor de keeper voor 2-0 had móeten zorgen. Maar deze laatste redde bekwaam. Ook de harde rebound van Ruben Obbink tikte hij via de lat over. Niet veel later kreeg FC Eibergen dé kans op de gelijkmaker. De bal ging op de stip, na aangeschoten hands van Stan Korten. Maar wie stond daar weer? Helemaal hersteld van een keelontsteking? En voorzien van gloednieuwe handschoenen met megagrip? JAN NIEUWENHUIS!!! En hij pakte hem! Schitterend! Wat zich daarna afspeelde was een lust voor het oog van de neutrale kijker. In een lekker stevig en gelijk opgaand duel golfde het spel op en neer. FC Winterswijk zwijnde, nadat de bal uit een vrije schop snoeihard op de paal uiteen spatte. Maar ook de gestreepte blauwhemden uit Eibergen hadden over geluk niet te klagen. Wiljan Schreurs kwam op rechts prima door en hij gaf Steven Thangathurai een niet te missen kans. Toch wist de international uit Sri Lanka de bal van een metertje of acht voor een geheel leeg doel naast te prikken. Best nog knap moet ik zeggen.

Na rust een zelfde beeld. FC Eibergen drong wel aan, maar FC Winterswijk gaf geen krimp. Een schot van Berend Lammers, na een mooie één-twee met Daan de Smidt, trof geen doel. Helaas ging aan de andere kant de bal wel tegen het netje: 1-1. De verder uitstekend fluitende scheidsrechter zag jammer genoeg niet dat de bal met de hand werd meegenomen. Maar zoals in het begin al genoemd, het koppie ging niet naar beneden. De jonge helden bleven knokken. Voor elke meter. Na een uur spelen kregen ze een vrije schop. Met zijn weergaloze traptechniek krulde Berend Lammers de bal naar de bovenhoek. Broer Wessel, die met een teenblessure – daar was een autodeur op gevallen (ahum) – in de dug-out zat, veerde op. Dat zoiets kan, met 35 hechtingen in een teen. Het kleine k…keepertje had echter genoeg sprongkracht en werkte de inzet over. Ook Jelmer Timpert deed weer van zich spreken. Na een schitterend no-look-passje van Ruben Obbink poeierde hij de bal op de paal. Ook Stan Korten deed een poging tot scoren. Alleen in eigen doel. Nu is Jan Nieuwenhuis misschien al wat op leeftijd. Gelukkig zijn de reflexen van Iron-Jan op de lijn nog uitstekend. Hij tikte de bal tot hoekschop. Toch viel vlak voor tijd alsnog het doek voor de jonge helden. Jan Nieuwenhuis was bij een tegenstoot net iets te laat bij de bal en werd door de slimme spits van FC Eibergen simpel uitgespeeld: 1-2.

Helaas. Na vier zeges nu de derde nederlaag op rij. Onverdiend. Een gelijkspel was op zijn plaats geweest. Tja… Wat kan voetbal toch een raar spelletje zijn.

OPeee