De jonge helden laten het afweten

Op een zonovergoten Sportpark Jaspers hebben de jonge helden Van FCW 4 zich afgelopen zaterdag tijdens de openingswedstrijd van het nieuwe seizoen flink tekort gedaan. HSC ’21 3 trok aan het langste eind en ging met de volle winst huiswaarts. En dat was totaal niet nodig. Vooraf werd nog wat huiverig gedacht over het team uit Haaksbergen. Ze werden twee seizoenen geleden nog ongeslagen kampioen, maar zijn het afgelopen seizoen weer net zo hard gedegradeerd. Onzeker dus wat het voor team zou zijn. Nou, het was niet veel, maar FCW 4 was nog minder!

Het eerste fluitsignaal klonk om één uur ’s middags, maar of the All Blacks van interim-coach Dim van der Stoep en zijn kompaan Henk Redeker toen al wakker waren? Ik waag het te betwijfelen. Uit betrouwbare bron heb ik vernomen dat een aantal van hen na een avondje flink doorzakken pas met de opkomende zon naar huis fietste. En ik vermoed dat dit niet in een rechte lijn is gedaan. De in Zeeland verblijvende coach De Smidt kreeg om vier uur ’s nachts ook al een appje: “Dat wordt niks morgen.” En dat bleek later dus.

Voor de wedstrijd was er nog zo op gehamerd: hou het simpel, niet gaan lopen met die bal, gewoon lekker rondtikken….. Nou, dat is niet binnengekomen denk ik, want het was één en al postbodevoetbal. Ook werden er weer veel te veel persoonlijke fouten gemaakt. In de balaanname, in de passing, in de afronding….. Zeker in de eerste helft was het bar en boos. Met de rust stond het 0-2 voor de groenwitte gasten. En verdiend! Bijna niemand haalde zijn gebruikelijke niveau. Overall gezien haalden alleen Timo Kolsté en Yaniek van der Stoep een voldoende.

In de rust volgde een donderspeech. Of het geholpen heeft, ik weet het niet. Maar na de thee, die bij een buitentemperatuur van bijna 30 graden logischerwijs nauwelijks werd aangeraakt, werd het wel iets beter. Met de nadruk op ‘iets’. De bal ging beter rond en de druk lag wat meer naar voren. Ook kwamen er zowaar wat kansen. Twee ervan gingen er ook in. De doelpuntenmakers waren Wessel Lammers en Roy Oonk: 2-2.

Nog tien minuten te gaan. Dus nu doordrukken zou je zeggen. Dat probeerden de jonge helden ook hoor, maar de afronding liet te wensen over. “Dat doel is ook zo verdomd klein. En die keeper loopt telkens in de weg.” En dan zal je altijd zien, uit een spaarzame counter valt het doelpunt aan de andere kant. Een foute pass van Roy Oonk en ongecontroleerd uitkomen van Tim Overbeek en de bal rolt in de box: 2-3.

En wat kunnen we nou als oorzaak noemen? Te veel drank? Te weinig slaap? Te gespannen misschien? Het zal wel een combinatie van factoren zijn. Maar jammer is het wel. Je laat gewoon onnodig punten liggen. Vergelijk het maar met het Nederlands elftal, uit tegen Zweden. Nee, doe ook maar niet, want die pakten tenminste nog een punt.

OPeee