Een kwartiertje voor aanvang van de wedstrijd fietste ik ietwat gespannen naar de club. Een bepaalde onzekerheid had zich meester gemaakt van mijn gedachten. De reden: de tegenstander van vandaag. Het verloren uitduel was ik er niet bij geweest. Ik had dus geen goed beeld. Nou weet ik wel wat de jonge helden allemaal kunnen. Maar die gasten uit Gaanderen kunnen ook ballen. Ze staan tenslotte niet zo maar tweede. Gelukkig bleek mijn bezorgdheid ongegrond.

Vanaf het eerste fluitsignaal van scheidsrechter Willy Bras, die een makkelijke middag had, vlogen de jonge helden erop als uitgehongerde wolven. De laatste twee potjes waren verloren, dus ze hadden iets recht te zetten. VVG ’25 werd opgejaagd, wat al snel leidde tot balbezit. Van daar uit werd er uitstekend gecombineerd. De openingen werden gezocht en gevonden. De blauw-wit gestreepte gasten speelden op buitenspel. Maar dit ging wel zo knullig. Het leek wel een gatenkaas. Met een simpele steekpass konden de jonge helden vaak zo doorlopen. Binnen 20 minuten kreeg Wessel Lammers drie 100% kansen. Helaas faalde hij oog in oog met de keeper. Ook Daniël van Rienen had een paar mogelijkheden. Maar ook bij hem ging het mis. En de derde aanvaller, Ruben Obbink, had 1 op 1 met de keeper ook geen geluk. Dan maar van afstand, zal Dion Olbach hebben gedacht. Een pegel van hem spatte op de lat uiteen. Jammer. Het was uiteindelijk Wessel Lammers die het oude spreekwoord “drie maal is scheepsrecht” omdoopte in “vier maal…”: 1-0. De ban was gebroken. Kort daarop zorgde Daan de Smidt met een droge schuiver voor 2-0. En Wessel Lammers tikte vlak voor de thee de verdiende 3-0 binnen. Maar dat had ook 6-0 kunnen zijn jongens. VVG ’25 speelde zeer zwak en was enkel gevaarlijk met twee afstandsschoten. Maar de lat en Tim Overbeek deden wat ze moesten doen.

Na rust, met wat verse krachten erin, een zelfde beeld. De jonge helden overklasten hun opponent op alle fronten. Technisch, tactisch, inzet, werken voor elkaar… Dat wil het publiek zien! De 14.380 toeschouwers kregen waar voor hun geld. Gelukkig bleven ook de kansen komen. Maar een criticaster heeft een punt als hij zegt dat daar nog wel wat in verbeterd kan worden. De echte scherpte voor het vijandelijke doel ontbrak. Te veel schoten gingen naast en over. En te veel spelers waren net te langzaam of net te laat om een grote kans om te zetten in een doelpunt. Moet wel gezegd, de eindpass was ook niet altijd even goed. Toch kon er nog gejuicht worden. Berend Lammers schoot uit de draai knap de 4-0 binnen. En Yaniek van der Stoep poeierde de 5-0 tegen de touwen. Hard en laag! Hij was het ook die de bal, na een prima loopactie over de gehele linkerflank, op een presenteerblaadje bij Daniël van Rienen bezorgde. Die laatste pikte uiteindelijk ook z’n doelpuntje mee: 6-0. Zonder iemand te kort te doen had tot slot ook de hardwerkende Dion Olbach een doelpunt verdiend. Hij mikte nu iets lager dan in de eerste helft. Maar helaas voor hem, de keeper tikte zijn afstandsschot net onder de lat weg.

Zo bleef het bij 6-0. Een prima prestatie! Gewoon lekker doorgaan zo jongens. Volgende week uit naar het altijd lastige FC Eibergen 3. Die jongens hebben er patent op om telkens met 2-1 te winnen. En telkens weet die dekselse nestor Henk te scoren. Weet dat nu eens een keer veranderen? Dan wordt zaterdag 19 maart 2016 een historische dag. Ik ben er bij volgende week. Jullie ook?

OPeee