De tegenstander van gisteren zorgde vooraf bij de leiding voor een lichte spanning. De Boys ‘uut Grolle’ kunnen namelijk verrassend uit de hoek komen. De drie punten waren dus allerminst een vanzelfsprekendheid. Daar komt nog bij dat voor vertrek op de groepsapp wat commotie ontstond. Door de vele afwezigen deed Jasper Halleriet mee, van Zondag 8. Hij moest op zondag toch werken en wilde daarom best wel een balletje trappen bij de Jonge Helden. De één: “Volgens mij heet-ie Jesper hoor.” Een ander: “Nee, hij heet Jasper. Echt waar.” En een derde: “Waarom vertrekken we bij Jespers huis en niet vanaf Jaspers?” Ook Jøsper deed nog z’n intree. Uiteindelijk werd hij omgedoopt tot Jæsper. Je weet wel, net als die boekensteunen van IKEA. Of was het nou een bijzettafel? Boeit ook niet. Jæsper deed het niet onverdienstelijk trouwens. Hij pikte het hoge niveau van de Jonge Helden (ahum) moeiteloos op.
De spanning vooraf bleek ongegrond. De Boys stonden fysiek wel hun mannetje, maar tegen het combinatievoetbal van de Jonge Helden waren ze niet opgewassen. De eerste kans was wel voor de thuisploeg. Het schot van hun sterke, behendige spits werd echter prima door Iron-Jan Nieuwenhuis gekeerd. Daarna namen ‘de onzen’ het heft in handen. En dat betaalde zich direct uit. Eerst schoot Jelmer van der Stoep de 0-1 in de lange hoek. Daarna verdubbelde de mee opgekomen back Roy Oonk de score: 0-2. En op het halve uur knalde Wessel Lammers de bal vanaf de stip tegen de touwen: 0-3. De doorgebroken Jelmer was even daarvoor onderuit geschoffeld. Tien minuten later zorgde Daniël van Rienen voor 0-4. Een eerdere treffer van hem werd ook nog afgekeurd. Het is dat de VAR aan de andere kant van het veld zat, want vanuit mijn positie was het een glaszuiver doelpunt. Een slippertje van ausputzer Teun Koldeweij vlak voor de thee had het bruine vocht nog iets minder kunnen laten smaken. Maar ‘Ti-Ta-Tovenaar’ Chalid werkte de bal voor een open doel over. Met behulp van een polletje gras, dat moet gezegd.
De tweede helft begon een stuk slordiger. Van de kant van de Jonge Helden dan. Het zal de 0-4 voorsprong zijn geweest denk ik. Het gevolg was wel dat Grolse Boys af en toe dreigend doorkwam. Invaller Dion Olbach zag dit ook en in al zijn gretigheid om een doelpunt te voorkomen torpedeerde hij onze grote vriend Chalid tegen het gras. Penalty! Iron-Jan was kansloos: 1-4. Okee, een tegendoelpunt. Kunnen we hebben, zullen ze aan de kant hebben gedacht. Maar ook daarna bleef de thuisploeg het proberen. Iron-Jan moest zelfs een aantal keren lijf en leden riskeren om een tweede tegentreffer te verhinderen. De Jonge Helden verzuimden het karwei af te maken. Pogingen van o.a. Bart de Jong, Sebastiaan de Vries en Tibor van de Linde stuitten steevast op ook aan die kant een goed opererende keeper, genaamd Barry. Ook boekensteun of bijzettafel Jæsper had oog in oog met Barry nog kunnen (lees: moeten) scoren. Maar ook zijn inzet werd gestopt. Tien minuten voor tijd was het dan toch opeens gedaan. In vijf minuten vielen er drie doelpunten. Sebastiaan, Roy en wederom Sebastiaan zorgden voor een verdiende 1-7 eindstand.
Aan het eind dus toch nog tevreden en lachende gezichten. Met name Dion kreeg de (schater)lachers op z’n hand. Vlak voor tijd spurtte hij richting de achterlijn om een strakke voorzet te geven. Op de brommer. Maar plotseling duikelde hij voorover, plat op het groene gras. En dit keer was een polletje niet de boosdoener.
OPeee
