Was het vorige week nog Ciara die de sportvelden teisterde, gisteren raasde Dennis op Sportpark Jaspers schuin over het veld. Van hoekvlag naar hoekvlag. Weliswaar was hij niet zo straf als zijn grote zus, maar toch, blazen deed hij. Zelfs de banner van De Jonge Helden ging plat. Gelukkig was dat het enige. De Jonge Helden zelf bleven wel overeind. Dit in tegenstelling tot vorig weekend in Enschede. Maar laten we het daar maar niet meer over hebben.
Veel wind dus. En dat maakt het spelletje voor een voetballend team wat moeilijker. De teams die het balletje minder goed kunnen laten rondgaan, die het meer van het echte vechtvoetbal, het knokken, het bikkelen, moeten hebben – door anderen ook wel eens ‘hotseknotsbegoniavoetbal’ genoemd – zijn dan in het voordeel. Nou wil ik de bezoekers uit Aalten daarmee niet associëren. Absoluut niet. De roodwitten waren met goede bedoelingen naar Winterswijk afgereisd. Ze hadden ook een paar heel aardige spelers in de gelederen. Maar als totaal kwamen ze toch te kort. De Jonge Helden waren zaterdagmiddag gewoonweg beter.
Echt soepel van voet tot voet ging de bal niet. Dennis hè. Maar gaandeweg kregen de onzen zowel hem als de bal beter onder controle. Na een goed half uur werd het verschil ook op het scorebord zichtbaar. Sebastiaan de Vries zette vanaf links voor en Tibor van de Linde werkte af: 1-0. Sebastiaan had voor de wedstrijd weer een paar lijntjes gesnoven denk ik. Man, wat is die kerel toch snel. Met Dennis in de rug moest-ie oppassen dat-ie niet harder ging dan de toegestane snelheid, 50 km/u.
Mochten de bezoekers na de hete thee nog de illusie hebben iets van de wedstrijd te maken, binnen twee minuten al ging dat in rook op. Knullig balverlies van hun libero werd door Wessel Lammers genadeloos afgestraft. Vorige week faalde de spits één op één met de keeper nog hopeloos, nu deed hij het wel goed: 2-0. Dat gaf wat lucht, want tegen ‘de boys oet Aalten’ weet je het maar nooit. Het blijft altijd een niet te onderschatten tegenstander. Na een kwartier kwam er zelfs nog meer lucht. De doorgebroken Sebastiaan werd door de keeper buiten de zestien onreglementair naar de grond gewerkt. Rood! Geen discussie voor arbiter Te Kolste, ondanks felle protesten van de boosdoener. De toegekende vrijschop leverde trouwens niets op.
Dat was het dan, zou je denken. Zou je denken ja. Maar op de een of andere manier, ik weet niet hoe dat werkt daar bovenin, komen er bij die 10 bepaalde krachten vrij. Terwijl er bij die 11 een vorm van verslapping ontstaat. Zoiets van, het zal wel los lopen. AZSV werd steeds dreigender en keeper Iron-Jan Nieuwenhuis moest een paar keer alles uit de kast halen om onheil te voorkomen. De gauw ingebrachte vervangers voor de moegestreden Jonge Helden zorgden ook niet voor de gewenste ommekeer. De enige die wel echt verlichting bracht was Steven Thangathurai. Vijf minuten voor tijd besliste hij met een droge schuiver de wedstrijd: 3-0.
Goed gewerkt en, gezien de omstandigheden, goed gevoetbald. De Jonge Helden blijven in de race voor de titel. Ze hebben alles nog in eigen hand. Nu is het even twee weekjes rust, in maart gaan ze weer los. Met potjes tegen onder meer HSC ’21, Zuid Eschmarke en Vogido. Dan zal blijken waar ze staan. We gaan het zien.
OPeee