FCW 5 zaterdag - FCW 4 zaterdag

Afgelopen zaterdagmiddag bleek maar weer eens dat oude kaas veel moeilijker te behandelen is dan jonge. Oude kaas is vaak een massief geheel. Met flink wat harde stukken. En ook veel pittiger. Als ik dat dan naast jonge kaas leg, zie ik nog wel wat verschillen. Die vertoont toch nog de nodige gaten. Het mes gaat er gemakkelijker doorheen. Gelukkig kan jonge kaas nog wat jaartjes rijpen om volwassen te worden. Genoeg tijd dus om uit te harden. Dat biedt enige hoop.

De broedertwist op Sportpark Jaspers tussen de oude kaas van het 5e en de jonge kaas van het 4e was een stevig duel. Om iedere meter werd fel gestreden. Maar wel op een faire manier. De kaasschaaf werd niet gebruikt. Ook heb ik geen echte schimmelkaas kunnen ontdekken. De jonge helden, die een aantal belangrijke spelers misten, leken in het begin iets meer de overhand te hebben. Door de 4-4-2 opstelling hadden ze op het middenveld een mannetje meer. Veel hielp dat echter niet tegen de sterke mannen van het 5e. De eerste kans was ook voor de thuisploeg. Gelukkig stond de van zaterdag 3 geleende keeper Wessel Beijers z’n mannetje. Hij was kansloos bij twee persoonlijke foutjes vlak voor hem. Thomas Droppers (1-0) en Edward Meijnen (2-0) zeiden dank je wel. De jonge helden speelde niet slecht. Maar zoals zo vaak was het telkens net niet. Alleen Steven Thangathurai stelde keeper Rob Anvelink op de proef met een afstandsschot. Het museumstuk van het 5e moest zich strekken, maar hij had ‘m! Weliswaar niet klemvast, waardoor de van zondag 7 geleende spits Joey Heesen nog een kans kreeg. Weer lag good old Rob in de weg.

Na de warme thee startten de jonge helden furieus. Schoten van Ruben Obbink, Joey Heesen en jeugdspeler Job Geerdink misten echter de juiste richting. Ook ging een vrije schop via meerdere verdedigers en de keeper naast. Pech. Coach Peter de Smidt greep in. Hij wilde niet weer verliezen en veranderde van systeem, 3-4-3. Nog meer druk naar voren. Maar het 5e bleef simpel overeind. Het liep zelfs uit naar 3-0 door Edward Meijnen. Toch wilde het 4e zich nog niet gewonnen geven. Teun Koldeweij deed iets terug middels een streep via de onderkant van de lat: 3-1. En even later was het Daan de Smidt, die het met een vlammend schot probeerde. Helaas stond daar weer….. je raadt het al: good old Rob. Wat een keeper hè! Zijn six-pack is inmiddels verdwenen in een big shopper, maar hij pakte (bijna) alles! Kort daarop tekende Edward Meijnen voor zijn derde: 4-1. En Thomas Droppers voor zijn tweede: 5-1. Dodelijk waren ze daar voorin, de hommel en de wesp. Over en uit zou je zeggen. Toch niet. Met werkelijk het mooiste doelpunt van de wedstrijd kwamen de jonge helden toch weer terug. De mannen van coach Henk Graaskamp moesten lijdzaam toezien hoe de bal over meerdere stations in één tijd van voet naar voet ging. Daniël van Rienen was het eindstation: 5-2. Schitterend! Daan de Smidt bracht daarna met een geplaatst schot in de hoek de spanning terug: 5-3. Maar die was maar van korte duur. De ver uit zijn doel gekomen Wessel Beijers verspeelde de bal, waarna Edwin (Wally) Tolkamp eenvoudig kon binnentikken: 6-3. Roy Oonk zorgde uiteindelijk vlak voor tijd met een mooie volley voor de terechte uitslag: 6-4.

Tjonge, wat een pot! Tien doelpunten! Voor de neutrale kijker een lust voor het oog. Ook de oude kaas zal tevreden zijn. Voor de jonge kaas daarentegen zijn de druiven zuur. Maar ooit….., ooit volgt er een revanche. Geraspte oude kaas is o zo lekker!

OPeee