Zoals gisteren al vermeld, De Jonge Helden hebben eindelijk weer eens een competitiewedstrijd verloren. De laatste nederlaag dateerde van 17 maart 2018. En het was verdiend ook. De bezoekers uit Haaksbergen waren gretiger, scherper en eerlijk is eerlijk, gewoonweg sterker. Met lede ogen zag coach De Smidt het gepruts van zijn jongens aan. Hij had graag ongeslagen kampioen willen worden. Op zich is dat gelukt – het kampioenschap werd twee weken geleden al behaald – maar toch… Nu staat er bij de verliespartijen een 1 in plaats van een 0. En dat telt.
Verliezen is nooit leuk. En zeker niet op de manier zoals dat gisteren ging. Diverse spelers hadden het even niet. Een off-day. Weer anderen vroegen in de rust al om gewisseld te worden. Dat zegt ook wel wat denk ik. Het gaat wat ver om ze hier allemaal met naam te noemen. Ik vrees dat ze dan geen leuke zomer tegemoet gaan. “O, ben jij die puntje puntje puntje van De Jonge Helden? Ik heb over jou gehoord.” Laat ik dus maar positief blijven. Want er waren zeker ook wel momenten waarvoor de handen van het massaal toegestroomde publiek op elkaar gingen.
De eerste die ik in dit licht wil noemen, is de nummer 14 van HSC ’21: Tom Veldhuis. Wat een geweldige voetballer! Tom bepaalde de gang van zaken op het veld. Hij kapte, hij draaide, hij versnelde, hij temporiseerde, hij gaf assists en hij scoorde zelf ook nog een paar keer. De ene na de andere Jonge Held werd door hem het bos in gestuurd. Eigenlijk kon alleen aanvoerder Tibor van de Linde hem enigszins tegengas geven. Het waren mooie duels tussen die twee. Naar verluid speelde de Lionel Messi van HSC ’21 tot voor kort nog in het eerste van zijn club. Voor jouw beeldvorming, dat speelt in de 3dedivisie, twee klassen hoger dan FC Winterswijk zondag 1. De reden dat hij nu in de Kelderklasse speelt is mij overigens niet bekend.
Was er dan bij de Jonge Helden naast Tibor niemand die een plusje scoorde? Toch wel hoor. Zo speelde Stan Korten een prima pot, werkte Wessel Lammers weer als een paard en viel Roy Oonk naar tevredenheid in. Maar verder gaan alle credits maar naar één persoon: keeper Jan Nieuwenhuis, bijgenaamd Iron-Jan. Daar stond hij weer hoor. Als een octopus op zijn lijntje. Met zijn grote grijpgrage handschoenen behoedde hij zijn team voor een regelrechte afstraffing. Zelfs een strafschop plukte Iron-Jan uit de hoek. Naar volle tevredenheid van zijn vriendin Dianne. Zichtbaar glunderend stond ze langs het veld. Mijn Jan. Mooi toch.
Voor de volledigheid nog even het scoreverloop. Na de 0-1 in de eerste minuut was het Tibor van de Linde die voor de gelijkmaker zorgde. Daarna liepen de bezoekers uit naar 1-3. Wessel Lammers schoot vlak voor rust vanaf de stip de 2-3 binnen. In het tweede bedrijf had de score zomaar naar 2-6 kunnen oplopen. Maar ja, Iron-Jan hè. Toch werd het 2-4. Dion Olbach bracht daarna de spanning nog even terug: 3-4. Niet veel later was het definitief gedaan: 3-5.
Natuurlijk was, na het al behaalde kampioenschap, de echte wil om te winnen er niet meer. Maar deze nederlaag doet niets af aan het feit dat De Jonge Helden van FC Winterswijk 4 een GE-WEL-DIG seizoen hebben gedraaid. Laat dat gezegd zijn! Volgende week in Aalten nog één keertje vlammen en dan volgend seizoen…..
OPeee
