Op een wat grijze ochtend, het miezerde wat toen de heren stonden te wachten, toog het sterrenensemble van FC WINTERSWIJK zaterdag 4 naar het naburige Groenlo voor de tweede wedstrijd van het seizoen. De verwachtingen waren niet al te hoog gespannen, nadat vorige week de eerste wedstrijd, ook uit, tegen Haaksbergen was verloren. Kansloos waren ze geweest 5-0 werd het voor de Haaksbergers. Met de staart tussen de benen konden de jongens van de gestampte pot weer terug naar huis.
‘Nieuwe ronde, nieuwe kansen’, dat was het motto voor vandaag. Manager Peter moest de coaching wegens andere verplichtingen dit keer overlaten aan één of andere vage interim. Om toch maar niets aan het toeval over te laten had hij de plaatsvervanger op pad gestuurd met een basisopstelling, die naar veel wikken en wegen tot stand was gekomen. De wedstrijd moest begonnen worden met de jeugdige versterkingen uit de A: de talenten Tim (doelman), Timo (rechtsachter), Savan (links op het middenveld) en Juane (linksbuiten). Je moet het maar durven. Frank de Boer kan er nog een puntje aan zuigen en de ‘oude rotten’ weten nu, dat ze moeten blijven vechten voor hun plek.
Misschien kwam het mede, doordat de tegenstander gedwongen was om met tien man te beginnen (een enkeling had zijn roes nog niet uitgeslapen), maar het bleek direct vanaf het begin wonderwel te marcheren. Rustig van de één naar de ander tikkend werd al in de vijfde minuut gelegenheidspits Wessel Lammers bereikt: schot op goal, van richting veranderd: GOOOAAAL!!! Maar nauwelijks van de schrik van deze niet verwachte snelle voorsprong bekomen, was het tien minuten later op nieuw prijs. Opnieuw Wessel, op pad gestuurd door wie was het, Bart? ….. Sorry de toeschouwers kwamen ogen tekort, schoof de bal beheerst langs de keeper.
Aanvankelijk speelden de mannen daarna, geholpen door de vroege voorsprong en bevrijd van de druk, ontspannen verder, maar nadat de coach geheel volgens instructie een dubbele wissel had toegepast om zoveel mogelijk spelers te laten delen in de feestvreugde, viel toch de eerste treffer voor de boys uit Grolle. Daarbij moet overigens wel vermeld worden dat die inmiddels met 11 man in het veld stonden. We willen natuurlijk hier niet de suggestie wekken dat het team minder was geworden door de wissels.
Het zal zo’n 5 minuten voor rust geweest zijn, toen Yaniek met een blessure op het veld lag. Aan de kant werd getwijfeld of de waterzak ter hand moest worden genomen, maar er kwam al rap weer beweging in ons wonderkind. Helaas maakte de tegenstander dankbaar misbruik van de verwarring en plaatsen de gelijkmaker tegen de touwen. De zo mooie voorsprong was bijna net zo snel te niet gedaan, als hij was ontstaan. Ons team bleef ook voor rust proberen de gewenste voorsprong opnieuw te creëren, maar helaas, het zat er niet in en teleurgesteld werd de kleedkamer opgezocht.
Bij de thee werd met inbreng van velen, soms door elkaar debatterend, maar soms ook echt even luisterend, de eerste helft geanalyseerd. De conclusie was kort en duidelijk: we doen het best goed, zo door gaan, niets veranderen en vooral: rustig blijven. En dat deden ze. Geconcentreerd spelend werd de wedstrijd voortgezet, ondanks veelvuldig wisselen, wat onvermijdelijk is met 5 spelers op de bank en een recreatieve doelstelling. In de 55e minuut werd het geduld beloond. Op aanwijzing van de briljante Jelle Krooshof, die even gedwongen rust had gekregen, passte Teun (de benen) de bal op Wessel, die hierdoor opnieuw vrij voor de goal kwam en de 2-3 binnen schoot.
5 Minuten later, na een kluts een eindje buiten de 16, waarbij Berend behalve zijn schoen ook bijna zijn voet kwijtraakte, rolde de bal voor de gretige voeten van Steven, die vanaf rechts het strafschopgebied kwam binnen rennen: BOEM: 2-4. De ban leek gebroken. Wat een weelde. Opnieuw twee doelpunten voorsprong. Nu rustig uitspelen was het devies. Geen gekke dingen meer doen, de gretigheid bedwingen, waarmee een enkeling op zoek ging naar zijn eigen bijdrage in de vorm van een doelpunt. Dat bleek nog best moeilijk. Na een overtreding van één van de onzen mocht een Grollenaar aanleggen voor een vrije trap en dat deed hij, helaas voor ons, bijzonder kundig. Hij krulde de bal langs de muur en de keeper en de bal verdween op prachtige wijze in de goal.
Toch ging het en dat verdient een compliment ook daarna bij ‘ons’ niet dun door de broek. Nog één keer werd het spannend toen de specialist uit Groenlo opnieuw een free-kick mocht nemen. Gelukkig ging het dit keer fout voor hen en dus goed voor ons. Een beetje geluk mag je hebben, nietwaar?
Even later viel de wedstrijd definitief in het slot. Ruben met de beenbewegingen die de toeschouwer soms het idee geven dat de ledematen in de knoop kunnen raken, vond zich door al het gewissel in de laatste minuten terug in de rol van centrumspits, ging alleen op de keeper af en scoorde de bevrijdende 3-5.
De Grolse Boys legden het toch al moede hoofd daarna definitief in de schoot. En wij? We waren blij man, blij!!! Op brille, discipline en veerkracht hadden we de tegenstander overklast. Peter, nog bedankt voor het biertje dat we naderhand in onze eigen gezellige kantine mochten nuttigen. Het heeft ons gesmaakt. Ben je er de volgende keer weer bij? Dan leggen we het nog één keer uit hoe je dat doet, een wedstrijd winnen. Ha ha!!
Dr. Zweepslag
