19 september. De eerste wedstrijd van een nieuwe competitie. Eindelijk. Weliswaar nog met strenge coronaregels (die met name door de jeugd nauwelijks worden nageleefd), maar goed. Het mag weer. En als dan het zonnetje de lucht opwarmt tot een lekkere nazomerse waarde van 25 graden en je wordt getrakteerd op acht doelpunten, dan heb je als toeschouwer niets te klagen. Toch? Behalve dan als je supporter bent van De Jonge Helden. Want die kregen er zeven om de oren. Hun grootste nederlaag ooit.
Het leek aardig te zijn neergezet allemaal. Uit voorinformatie bleek dat AZSV een sterke spits (een klusje voor Bart de Jong) en een snelle linksbuiten (daar mocht Steven Thangathurai zich mee bezighouden) had. Maar dat er ook nog negen andere bikkels in een rood shirt rond liepen, daar was niet op gerekend. Op alle fronten werden De Jonge Helden overtroefd. In de eerste helft ging het nog wel, maar in de tweede…..
Het begon allemaal met een inschattingsfoutje van Stevie: 1-0. Daarna een misverstand tussen Bat en keeper Brunt. Pak jij hem? Pak ik hem? Toe dan, jij! Nee, jij!! Ik schiet hem er wel in jongens, zal de spits van AZSV hebben gedacht: 2-0. Ik zag coach De Smidt kijken, moet ik nu huilen of lachen? Bij mij gebeurde het laatste. Het was ook uiterst lachwekkend. Het leek wel Comedy Capers (voor de jongere lezers, een tv-serie met korte zwart/wit slapstick filmpjes uit de vorige eeuw). Trouwens, ook de mamma’s naast mij aan de zijlijn hadden de grootste moeite om een grijns te onderdrukken.
Twee persoonlijke fouten. Tja, wat doe je er aan. De Jonge Helden probeerden het daarna wel, maar het was onvoldoende. Behoudens wat speldenprikjes werden ze niet echt gevaarlijk. Alleen Tibor van de Linde ramde de bal na nog een derde tegentreffer vlak voor rust tegen het Aaltense net: 3-1. Een strakke crosspass van linksback Dion Olbach ging daaraan vooraf.
De tweede helft was ronduit slecht. Bagger met een grote K. Oftewel Kwalitatief Uiterst Teleurstellend. Bijna niemand haalde zijn normale niveau. Nogmaals, ze gingen er wel voor hoor, maar de bikkels in het rood waren simpelweg feller, sneller en beter. Feller in de duels, sneller in het handelen en beter in het combineren. Gestaag liepen ze uit naar een 7-1 overwinning. Verdiend. Niets op af te dingen. Gefeliciteerd!
Wat De Jonge Helden betreft, gauw vergeten maar, die 19 september. Natuurlijk, het komt hard aan. En na drie seizoenen bijna alles te hebben gewonnen, denk je bij het zien van de stand, hoe is dit mogelijk? Maar het overkomt elk team wel een keer, een flink pak slaag krijgen. Lig er niet wakker van jongens. Nog 21 wedstrijden te gaan. Alles is nog mogelijk.
OPeee
