Terwijl menigeen zich op zaterdag op dit tijdstip (17.15 uur) opmaakt voor een lekker bord stamppot boerenkool, inclusief spekjes en een flinke rookworst, natuurlijk met wat zilveruitjes, augurken en piccalilly, traden de jonge helden in Haaksbergen aan tegen de koploper. Het werd een pittig duel. Waarbij scheidsrechter Collina veel te veel toeliet. Hij had veel eerder moeten ingrijpen. Natuurlijk is het goed als de vaart in het spel blijft. Maar soms moet je optreden. Het is een wonder dat iedereen zonder spierscheuringen, botbreuken en open wonden de 90 minuten heeft volgemaakt.

HSC ’21 bleek verreweg het sterkste team te zijn waartegen tot nu toe is gespeeld. Ik kon geen zwakke schakels ontdekken. Stuk voor stuk jongens met een uitstekende balbeheersing en een dito inzicht. Ook conditioneel hielden ze het goed vol. Maar de jonge helden boden prima tegenstand. Coach Peter de Smidt, die vooraf nog werd verrast met een leuke attentie voor zijn 40-ste verjaardag, had het systeem iets aangepast. Met een 4-4-2 opstelling hoopte hij iets meer grip te krijgen op het middenveld. Vandaaruit proberen naar voren te voetballen was het devies. Dat ging redelijk. HSC ’21 had weliswaar meer balbezit, maar echt gevaarlijk werd het niet. De eerste kans was zelfs voor FC Winterswijk. Uit het niets belandde de bal voor de voeten van Yaniek van der Stoep. Hij bedacht zich niet en haalde verwoestend uit. Zijn kanonskogel ging helaas net over. Na een half uur verdween de brilstand van het scorebord. De rooie aanvoerder van de gastheren snelde twee man voorbij. Zijn voorzet was op maat en hoefde alleen maar te worden binnengetikt: 1-0. Vijf minuten later was het weer raak. Een zondagsschot op een zaterdagavond: 2-0. En kort daarna nog zo’n afstandsschot. Strak in de winkelhaak: 3-0. Beide keren was keeper Jan Nieuwenhuis kansloos. Een walk-over dreigde, maar de zwartgouden brigade rechtte de rug. Vlak voor de thee viel bijna de aansluitingstreffer. Na een werkelijk weergaloos overstapje van Yaniek van der Stoep worstelde Jelmer Timpert zich naar het vijandelijke doel. Zijn inzet ging via de keeper over. De twee daaruit volgende hoekschoppen gingen er met het nodige kunst en vliegwerk ook niet in.

Met drie verse krachten ging men in het tweede bedrijf op zoek naar eerherstel. Wederom met een geweldige inzet. Iedereen knokte voor wat-ie waard was. Maar ook de thuisploeg liet zich niet onbetuigd. Het leek soms net alsof je naar een potje rugby aan het kijken was. Bodychecks, ruige tackles, frontale clashes… Alsof beide teams aan het ploegen waren op een boeren-akker. Dit was koren op de molen van de ingevallen Noël Deunk. Hij genoot met volle teugen. Dit was zijn spelletje. Anhaal’n! Maar de groenwitten bleven goed voetballend en af en toe schoffelend overeind. Ze kregen nog een handvol kansen, maar gelukkig gingen die allemaal naast. Bij de jonge helden had Yaniek van der Stoep vlak voor tijd ook een zondagsschot in gedachten. Hij maaide echter compleet over de bal heen. Jammer.

Dus bleef het hierbij. De eerste echt verdiende nederlaag. Want HSC ’21 was overall gezien de bovenliggende partij. Maar iedereen heeft zijn stinkende best gedaan. En meer kan je niet doen. Zonder iemand te kort te doen, wil ik toch Berend Lammers en Wiljan Schreurs noemen. Ze hebben voorin lopen øzen met z’n twee… Geweldig! Een ware lust voor het menselijk oog. Volgende week de clubderby tegen de oudjes van het 5-de. Haha… Appeltje eitje natuurlijk. ;-)

OPeee