De jonge helden krijgen geen loon naar werken

Heb je dat ook wel eens? Dat gevoel, dat ondanks dat de zon onophoudelijk hoog aan de hemel staat te schijnen, er in geen velden of wegen ook maar een enkel wolkje te bespeuren valt, laat staan dat het water met bakken tegelijk naar beneden komt, het toch regent. In je hoofd. In je hart. Dat gevoel. Wel, dat gevoel had ik vanmiddag. Langs de lijn in Gelselaar. Bij de wedstrijd van de jonge helden.

Natuurlijk, de tegenstander was niet de minste. EGVV had de laatste vijf duels gewonnen. Dus die waren in vorm. En vorig seizoen werden de jonge helden in hun uitwedstrijd ook nog afgedroogd. Met liefst 6-1. Zo’n donderslag werd het vanmiddag niet. Ik moet zelfs bekennen – en dat deden veel supporters – dat een gelijkspel verdiend was geweest. Maar ja, na 90 minuten stond FCW toch met lege handen.

De eerste helft was niet goed. Coach De Smidt had de beginopstelling aangepast naar 4-4-2. Dit omdat keeper Tim Overbeek met een rugblessure ontbrak. Veldspeler Timo Kolsté nam zijn plaats in onder de lat. De gedachte was geloof ik om met een versterkt middenveld meer grip te krijgen, om zo Timo te ontlasten. Dat ging dus fout. De vier middenvelders wisten niet helemaal waar precies te lopen. En in plaats van een overwicht creëerde men een vacuüm. Waar de mannen in het groen-wit gebruik van maakten. Zonder echt heel gevaarlijk te worden trouwens. Toch kwamen ze op voorsprong. Uit een vrije schop werd de bal nog wel weggewerkt, maar de rebound werd via een FCW-been achter de kansloze Timo binnengeschoten: 1-0. Kort daarop had de spits een enorme kans om die score te verdubbelen. Maar hij beschikte over het uitzonderlijke talent om de bal van vier (!) meter over te schieten. Ruim ook nog.

Na een dik half uur kwam er wat meer gif in het spel van de jonge helden. Met name Berend Lammers liet zich gelden. Hij schoot twee keer net naast en had de pech dat de sluitpost van EGVV een derde afstandsschot uit de bovenhoek ranselde.

Na de herfstthee bleef FCW de aanval zoeken. Nu weer in de vertrouwde 4-3-3 opstelling. En zowaar, het ging beter lopen. Hoewel er in de passing nog vaak veel mis ging. Een bal over vijf meter van A naar B spelen is toch niet zo moeilijk? Toch bleef men doorgaan. Er kwamen ook kansen. Yaniek van der Stoep schoot net over. En een inzet van Wessel Lammers werd ternauwernood gestopt. Toch zorgde laatstgenoemde voor de verdiende gelijkmaker. De uitkomende keeper blunderde en Wessel zei dank je wel: 1-1. Wat volgde was een gevecht voor de volle winst. Op het scherpst van de snede. Maar wel fair. Zoals het hoort. De thuisploeg trok daarbij uiteindelijk aan het langste eind. Eerst schoot hun behendige linksbuiten nog op de paal. Vervolgens glipte de bal uit een voorzet onder de voet van de ongelukkige en de van Zaterdag 2 geleende Hassan Ali Abdi door. Voor de met krampverschijnselen rondlopende spits was het daarna een koud kunstje om de bal binnen te tikken: 2-1. Getver!!! Daar kwam de regen! De jonge helden probeerden het daarna nog wel hoor. Maar het bleef nat. Het bleef heel erg nat.

Uithuilen jongens. En volgende week opnieuw proberen. Ik heb vertrouwen in jullie!

OPeee