Afgelopen week een training die anders dan anders was. Ik had iemand van Archeus gevraagd een half uur loopscholing te geven en enkele sprint en loopoefeningen met aansluitend een lekkere partij met tussentijdse “kracht”oefeningen. Er werd enthousiast getraind en zeker voor herhaling vatbaar. Het enthousiasme werd meegenomen naar de zaterdag, uit in en tegen Dinxperlo. Daar werden we ontvangen door de man in de zwart-groene jas die ons hartelijk welkom heette en ons een en ander uitlegde over de wedstrijd van vandaag. Kort daarop verdwenen we onder de hoofdtribune in kleedkamer 4. Even later sloten de 2 opgeroepen reservekrachten van de C4 zich bij ons aan. Nadat de jongens klaar waren om naar buiten te gaan, begonnen we naast het wedstrijdveld aan onze warming-up. Bij deze waterkou sowieso een niet over te slaan onderdeel. Na een kwartier werd de wedstrijd voor de onze afgefloten en maakten we ons klaar voor de strijd.
We begonnen zeer geconcentreerd en waren eigenlijk heer en meester op het veld, vooral de middenvelders lieten de bal snel rond gaan en wisten elkaar telkens weer te vinden om zo vanuit het midden de flanken te bedienen (de tegenstander was naderhand ook vol lof over jullie). Het kwam tot enkele kleine schermutselingen voor het doel van de tegenstander, maar nog niet gevaarlijk genoeg. Wel gevaarlijk was de uitbraak van hun rechtsbuiten die Jaron alleen kon stoppen d.m.v. een overtreding. Hij was er binnen, maar de scheids wilde misschien niet meteen bepalend zijn en legde de bal net buiten de zestien. Uit de vrije trap geen gevaar. Wederom waren wij de voetballende partij en via goed combinerend werk konden Willem, Jesse, Bodhi en Roman weer prikken op het doel van de tegenstander uitdelen. Het net werd echter niet geraakt. Later kon wederom de snelle rechtsbuiten iedereen van ons achter zich laten en bracht de score tot 2-0. Rust... Ik wilde niks veranderen aan het spel en liet de elf jongens staan. Het voetbal was namenlijk zeer goed en verzorgd, als de laatste pass of schot goed is kunnen we de wedstrijd nog naar ons toetrekken.
Het spel van ons bleef goed, we werden zelfs nog iets feller in de duels, maar een nonchalante breedtepass van onze laatste man werd onderschept. De vrijgekomen bal kon door onze keeper “alleen” nog op het lichaam van de tegenstander worden gespeeld, waardoor de bal knullig terugkaatste en in ons doel verdween: 3-0. Gelukkig wist Roman de eer nog wel te redden en werd het 3-1. Dat Willem een “niet te missen kans” (deze uitdrukking bestaat voor mij na vandaag niet meer) voor open doel vanaf 5 meter niet verzilverde, maakt het extra zuur. Een niet onhoudbaar schot ging onder Timo door en de zuurtegraadmeter liep op naar de eindstand van 4-1. De bovenliggende partij, maar geen punten. Enkelen dachten het nu zelf van afstand te moeten gaan doen, maar dit werkte eerder averechts.
Posities werden losgelaten, de rechts- en linksbuiten allebei te eerzuchtig naar binnen, zodat er geen ruimte meer was voor de opkomende middenvelders. Groot pluspunt is dat jullie, vooral de eerste helft, zeer goed veldvoetbal hebben laten zien en vanuit positioneel spel vooral de bal het werk hebben laten doen. Sommigen heb ik zelfs zien groeien, in duels, inzet of in spel. Geen punten, maar achteraf hebben sommigen misschien toch ergens winst geboekt!!
