15-09
EGVV 2 - FC Winterswijk 3 (zat)
Afbeelding: fcwinterswijk_algemeen

De kop is er af. Jawel, we zijn weer begonnen. Na wekenlang intensief trainen kunnen de jonge helden dan nu eindelijk laten zien wat ze allemaal kunnen. Het liep in de voorbereiding tijdens het scheidsrechtertoernooi in Eibergen nog wat stroef. Een vijfde plaats was het resultaat. Wel werd de sportiviteitsprijs gewonnen! Maar in de laatste oefenwedstrijd tegen FC Winterswijk zat. 2 werd in de stromende regen verdienstelijk gelijk gespeeld, 2-2. Vol goede moed reisden we dus af naar Gelselaar.

De wedstrijd begon aftastend. Van beide kanten overigens. EGVV had een licht overwicht en kreeg de eerste kans. Onze Gor Sahagyan pareerde de inzet prima. De mannen waren al wat ouder. En dat was te merken. Ze handelden net iets meer volwassen, net iets gehaaider. Ook waren ze over het algemeen fysiek wat sterker. Met name de mid-mid viel op. Een sterke, technische speler met een goed inzicht en een hard schot. De openingsgoal was dan ook voor hem, 1-0. Gelukkig lieten onze jongens de kop niet hangen. En niet lang daarna maakt Berend Lammers, na goed storend werk van Yaniek van der Stoep, knap de gelijkmaker, 1-1. Gor Sahagyan was kansloos bij een zondagsschot van hun linksbuiten, 2-1. Die man moet gelijk stoppen met voetballen en zijn kicksen op een prominente plaats in de woonkamer zetten. Zo’n doelpunt maakt hij nooit meer. Maar weer rechtten onze jongens de ruggen. De 2-2 viel vlak voor rust door Wessel Lammers. Aan de zijlijn ging vader Henk Lammers uit z’n dak van vreugde. Prachtig om te zien! Direct werd z’n vriendin gebeld om het heuglijke nieuws over te brengen. Maar het zou nog veel mooie worden.

Na rust werd het strijdplan aangepast. De technische leiding switchte van 4-3-3 naar 4-4-2. Hierdoor werd het drukker op het middenveld. De angel van de tegenstander werd zo min of meer geëlimineerd. Hij had nu twee hijgers in z’n nek. Toch nam weer onze groen-witte tegenstander de voorsprong, 3-2. Maar een oplettend lezer zal begrijpen dat ook die achterstand werd weggepoetst. Ditmaal door Roy Oonk, 3-3. Na zijn vreugdeduik, waarbij de plaggen gras in het rond vlogen, ontving hij nog een reprimande van de scheidsrechter. Schandelijk! Laat die jongen ook eens blij zijn. De scheids was trouwens niet altijd even consequent in zijn beslissingen vond ik. Beide teams gingen nu voor de winst. Na een overtreding op Berend Lammers werd hem even rust gegund. Zichtbaar ontevreden nam hij plaats in de dug-out. Een begrijpelijke reactie van een spits die scoort. Maar ook deze tactische aanpassing pakte goed uit. Na tien minuten keerde hij getergd terug op het veld en met prachtig afstandsschot liet hij de 3-4 aantekenen. Uit een perfecte vrije trap van Jelle Groen knalde Wiljan Schreurs vervolgens de 3-5 binnen. EGVV ging nu alles op alles spelen. Hun sterke man ging naar voren. Hij had echter geen schijn van kans tegen onze spitsenkiller Teun Koldeweij. Naarmate de wedstrijd zijn einde naderde, vloeiden de krachten weg bij de tegenstander. De leeftijd gaat dan toch een rol spelen. Onze jonge helden daarentegen dartelden nog vrolijk in het rond. De goede voorbereiding betaalt zich dan uit, hè. De ruimtes werden groter en groter. En uit een mooie counter gooide wederom Berend Lammers de deur in het slot, 3-6. Ik zal maar niet vertellen wat vader Henk op dat moment allemaal deed.

Al met al een verdiende overwinning. Op naar de volgende drie punten!
OPeee

Deel dit bericht