Na een weekendje rust te hebben gehad mochten onze jonge helden weer opdraven. Voorzien van een spiksplinternieuwe voetbaltas en een dito wedstrijdpak vertrok men naar Eibergen. Daar liet het begin even op zich wachten. De scheidsrechter had zich vergist in het aanvangstijdstip. Dit gaf de jongens de gelegenheid zich lekker in te trappen met de weer perfect opgepompte ballen van Henk Redeker. Tjonge-jonge, wat kan die man de ballen toch altijd heerlijk bewerken! Als er iemand is die weet hoe met ballen om te gaan, is Henk het wel. Met dus een kleine vertraging kon er uiteindelijk begonnen worden. Maar in een herfstachtige sfeer, harde wind en veel blad op het veld, werd helaas verloren tegen de plaatselijke FC.

Het begin was te slap. Veel onnauwkeurige passing en veel onnodig balverlies. Je kon er dus op wachten. En ja hoor, slecht uitverdedigen resulteerde in de 1-0 voor FC Eibergen. Nee, FC Winterswijk was het eerste kwartier nog niet helemaal bij de les. Maar het tij keerde. Misschien een beetje fortuinlijk zorgde Wessel Lammers, uit een mooie vrije trap van Jelle Groen, met een achterwaartse kopbal voor de gelijkmaker: 1-1. Alom vreugde natuurlijk. Ook bij het meegereisde publiek. Milou Meijer, de vriendin van Jelle en meest trouwe supporter van onze jonge helden, juichte het hardst. Nou hoor je haar altijd al wel boven iedereen uit, maar nu ging ze helemaal los. Er staat ons dus nog wat te wachten wanneer haar Jelle een keertje mocht scoren! Meer vuur brachten ook de wissels Steven Thangathurai en Daan de Smidt halverwege de eerste helft, getuige een schitterende aanval. Deze werd opgezet door Jelle (Pelle) Krooshof, de haartjes weer strak in het gelid. Via Steven Thangathurai belandde de bal bij Daan de Smidt, die verwoestend uithaalde: 1-2. Vader De Smidt pieste bijna in zijn broek van blijdschap. Hij had twee weken lang moeten aanhoren wat voor prutser zijn zoon was. Zie het vorige wedstrijdverslag. Die kritiek was nu volledig verstomd. Vlak voor rust schoot Steven Thangathurai uit een moeilijke hoek nog rakelings over. 

Na de thee ging men vrolijk verder. Daan de Smidt kreeg een mogelijkheid na een steekpassje van Berend Lammers. De keeper van de thuisploeg redde uitstekend. En Jelle Krooshof zag goed dat diezelfde keeper bij een afgeslagen aanval te ver voor zijn doel stond. Zijn geplaatste lob was net iets te hoog. De zwartgouden brigade speelde op dat moment een prima pot voetbal. Maar helaas, weer keerde het tij. In plaats van de 1-3 werd het volkomen onnodig 2-2. En kort daarna zelfs 3-2. Moet gezegd, die laatste was een fraaie treffer. Een kopbal van volgens mij het oudste lid van FC Eibergen. Na zijn treffer moest hij weer rap aan de beademing. Met kunst- en vliegwerk werd daarna nog drie keer de 4-2 voorkomen. Hoe kan dit nou? Van waar die ommekeer opeens? Zeg het maar. Ik weet het niet. Maar gelukkig was daar weer Milou Meijer. Haar aanmoedigingskreten zorgden er voor dat onze jonge helden er nog eens vol strijd tegen aan gingen. Op zoek naar de verdiende gelijkmaker. En die kwam er ook nog bijna. Steven Thangathurai was er nog het dichtst bij. Door krachtig storend werk van Wiljan Schreurs werd de bal veroverd. Maar uit zijn voorzet werd deze van dichtbij over de dwarsligger geschoten.

Helaas weer met lege handen naar huis. De volgende keer proberen de concentratie 90 minuten lang vast te houden mannen!

OPeee