Het libero-syndroom

En waren ze nuchter? Waren ze uitgeslapen? Hadden de jonge helden van FCW 4 zaterdagmiddag in de uitwedstrijd tegen Vosseveld 2 een 100% inzet? Het antwoord luidt: drie keer een YES!!! En dat was hard nodig ook. De “Vossen” vochten namelijk, zoals wel verwacht werd, als pitbulls. Die gaven het zeker niet cadeau. En ze kregen ook kansen. De eindstand (2-3) had dus ook zomaar anders kunnen zijn.

Het eerste wapenfeit was voor de thuisploeg. Het schot ging over. Daarna namen de jonge helden de teugels in handen. Een schot van Daan de Smidt ging over en een inzet van Bart de Jong werd door een speler van de lijn gehaald. Er werd goed en rustig gecombineerd en met name over rechts kwam men veelvuldig door. Ruben Obbink, die weer als rechtsbuiten stond opgesteld, voelde zich als een vis in het water. Aan alle kanten liep hij zijn directe tegenstander voorbij. De ene na de andere voorzet volgde. Uit eentje daarvan wist Berend Lammers te scoren. Hij was voor zijn man gekropen en tikte de met leer omhulde luchtzak binnen: 0-1. Ruben had zelf ook wat kansen, maar hij schoot en kopte naast. FCW was sterker. Toch moest Yaniek van der Stoep handelend optreden. Hij kopte een inzet van de Vossen uit de eigen doelmond weg. Dat ging maar net goed. Was hij vlak voor rust ook maar zo alert geweest. Als hij gewoon met zijn man was meegelopen, had die niet zo ongehinderd kunnen inkoppen: 1-1. Het zal de massale opkomst voor hem zijn geweest denk ik. Vader, moeder, broertjes, opa, studiegenoten….. Dan ga je zweven hè.

De tweede helft was nog maar amper begonnen of het was al weer raak. Laatste man (libero) Jelle Krooshof trapte bij het uitverdedigen finaal langs de bal. De spits van de thuisploeg pakte het cadeautje dankbaar uit: 2-1. Keeper Tim Overbeek was kansloos. Wat is dat toch? Iedere week zo’n persoonlijke fout achterin. Daar waar PSV een penalty-syndroom heeft, kunnen we bij FCW 4 wel spreken van een libero-syndroom. De Vossen had in die fase ook zomaar nog eens kunnen scoren. Maar dat gebeurde niet. Gelukkig herpakten de jonge helden zich snel. In tegenstelling tot vorige week werd de aanval nu via de vleugels gezocht. Prima! Er volgden een paar hectische momenten voor het doel van de Vossen. Maar het verdiende doelpunt bleef uit. Totdat Roy Oonk uit een hoekschop al vallend binnenkopte: 2-2. Met veel strijd en passie ging men daarna voor de volle winst. Een knal van Jelle Groen, een inzet van Steven Thangathurai, een schotje van Yaniek van der Stoep….. Helaas, ze waren allemaal voor de keeper. Uiteindelijk werd het doorzetten toch beloond. Alleen op de keeper afstormend tekende Berend Lammers voor zijn tweede. Zijn schot “klutste” tussen de keeper en hem over de doellijn: 2-3. Vlak voor tijd had de sterke spits van de Vossen zich onsterfelijk kunnen maken. Maar zwaar gehinderd door de goed spelende Timo Kolsté kon zijn inzet knap gepareerd worden door keeper Tim.

Enigszins fortuinlijk gewonnen dus. Maar over het geheel gezien niet onverdiend. De jonge helden domineerden bijna de hele wedstrijd. Ze hadden het meeste balbezit, waren het vaakst in de aanval en creëerden de meeste kansen. Maar ja, met een rood-witte bril op ziet het er misschien wel heel anders uit. Volgende week thuis tegen de Boys oet Grolle. Altijd lastig. Aanvang: 13.00 uur. Komt dat zien!

OPeee