Over dikke stront, inkakken en billenkoek

Soms heb je van die dagen. Dan wil het maar niet vlotten. Gaat het net als dikke stront door een trechter. Loopt het gewoon niet lekker. En dan zeg het maar, waar ligt het aan? Aan de tegenstander, de nummer laatst op de ranglijst? Een gevalletje van onderschatting dus? Of aan het kleinere veld, dat niet breed genoeg wordt gehouden? Joost mag het weten. Maar helaas, die was er niet om het te vragen.

De eerste tien minuten ging het nog wel. Ik zag een poging tot combinatievoetbal. Maar er ging veel mis. Ook de afwerking was naadje. Zo zwabberde Tibor van de Linde de bal naast. Een punter van Wessel Lammers had eenzelfde resultaat. Alleen Daniël van Rienen deed het goed. Hij tikte een voorzet van Berend Lammers met zijn gouden linker perfect in de bovenhoek: 1-0. Daarna was het gedaan. Kakte het helemaal in. De gasten uit Markelo scoorden zelfs bijna de gelijkmaker. Een poeier van afstand stuiterde onderkant lat en de doellijn – of net er achter? – het veld weer in. Gelukkig vergrootte Steven Thangathurai vlak voor rust de marge: 2-0.

Een moeizame eerste helft dus. Waarin niet alle jonge helden er met de gedachten bij waren. Getuige ook het verzoek van Dion Olbach. In het voorbijlopen van de dug-out vroeg de rechtsback of één van de reserves zijn vriendin Jetske wilde appen. Om te melden dat ze op veld 3 moest zijn. Dat bedoel ik. Wel lief natuurlijk. Dat je aan je dinnetje denkt. Maar tijdens de wedstrijd? Niet dat het geholpen heeft trouwens. Het lieve kind kwam een kwartier voor tijd pas aan. Was denk ik lekker aan het shoppen. Dion zat toen al met een gekwetste enkel aan de kant.

Met een aantal verse krachten er in ging het in de tweede helft stukken beter. De ruimtes werden nu wel benut en de ballen kwamen ook meer aan. En zo ontstonden er kansen. Uit één van de eerste liet Daan de Smidt de keeper kansloos met een bal snoeihard in de benedenhoek: 3-0. Een knal van Wessel Lammers werd wel door hem gestopt. Ook een inzet van de mee opgekomen Timo Kolsté wist hij te pareren. Niet veel later een mogelijkheid voor Berend Lammers. Na een fraaie aanval over meerdere schijven schoot hij goed in, maar de bal belandde op de paal. En in de rebound poeierde Jelmer Timpert hoog over. Toch gingen bij Berend kort daarna de armen de lucht in. Hij schoot de bal strak in de korte hoek: 4-0.

Voor het slotakkoord tekende Steven Thangathurai. De Sri Lankaans international hoorde vrijdagavond dat hij wissel stond. Nooit leuk natuurlijk. Maar zijn reactie was veelzeggend: “Geen probleem. Als ik er in kom, schiet ik er gewoon drie in”. En dat deed hij verdorie! De 5-0 vanaf elf meter en de 6-0 vijf minuten voor tijd, al dan niet in buitenspelpositie. Maar wat boeit het. Hij telt. Vader Ravi glom van trots.

Toch nog billenkoek dus, voor de knaapjes uit Markelo. Desalniettemin liepen ze allerminst teleurgesteld het veld af. Afgaand op een uitspraak van de grensrechter rekenden ze vooraf al op een nederlaag met dubbele cijfers. En dan nu de quizvraag: dat die cijfers niet gehaald zijn, ligt dat aan Markelo of aan de jonge helden zelf? Volgende week het antwoord. Thuis tegen Grolse Boys.

OPeee