Ze zijn inmiddels in heel Oost-Achterhoek en grote delen van Twente een begrip. Worden gevolgd door honderden fans. Natuurlijk door de oudere supporters, die in het frivole spel zichzelf (menen te) herkennen. Maar zeker ook door de jongere. En dan met name die van het andere geslacht. Zelfs lang na het laatste fluitsignaal, tijdens de derde helft, zijn de jonge schaars geklede dames niet bij de tafels weg te slaan. Opmerkelijk, maar wel mooi, ook kampioenskandidaat FC Eibergen 3 staat geregeld langs de lijn. Als ze tenminste niet zelf moeten ballen.
Ik heb het natuurlijk over de jonge helden van FC Winterswijk. Ook gisterenmiddag was het weer feest op Sportpark Jaspers. EGVV 2, de rouwdouwers uit Gelselaar, kwam op bezoek. En ze werden met een 4-1 nederlaag huiswaarts gestuurd. Vooraf was er nog wat onenigheid. Ik weet er het fijne niet van, maar Berend Lammers werd geslachtofferd. Gelukkig nam Bart de Jong, die nog brak was van het onveilig maken van Nijmegen de avond en nacht ervoor, zijn plaats op de bank in. En Berend haalde binnen een minuut zijn gram. Met een individuele actie liet Sebastiaan de Vries zijn directe tegenstander zijn hielen zien en uit zijn fraaie voorzet knalde Berend de bal tegen de touwen: 1-0. Die zit, zal hij gedacht hebben. Steek die maar in je zak coach!
Een mooie opsteker. Maar vijf minuten later liet ook EGVV de tanden zien. Gelukkig stond Iron-Jan Nieuwenhuis paraat en redde knap met de voet. Toch was hij na een kwartier kansloos op een verdekt schot: 1-1. Grommend en tierend haalde hij de bal uit zijn doel. Inderdaad volkomen onnodig, want FC Winterswijk was veel sterker. En dat bleek ook wel. Halverwege werd de voorsprong hersteld. Uit een voorzet van Steven Thangathurai pikte de altijd op de goede plaats staande Daniël van Rienen zijn goaltje mee: 2-1. En Daan de Smidt zorgde er even later met een mooie krul van buiten de zestien voor dat de bloeddruk bij Iron-Jan weer een beetje daalde: 3-1. Verder kabbelde de eerste helft zonder noemenswaardigheden voort. Zoals gezegd, de jonge helden waren sterker, maar tot echt grote kansen kwam het niet.
De tweede helft moeten we maar gauw vergeten. Die was niet best. De jonge helden probeerden het wel hoor, maar veel goeds kwam er niet meer uit. Alleen Tibor van de Linde schoot nog een keer naast en later nog in het zijnet. Al iets dichterbij kwam Sebastiaan de Vries. Zijn poeier ging via de lat over. De enige die nog wel doel trof was Berend Lammers. Hij werd met een splijtende pass over 40 meter van de inmiddels van het infuus gehaalde Bart de Jong één op één voor de keeper gezet. Simpel haalde Berend de trekker over: 4-1. En onze groen-witte gasten? Nou, een enkele Gelselaar wilde nog wel, maar de meesten dachten na een kwartier al aan een lekkere ‘groene jongen’. En eerlijk gezegd, ik met hen.
Goed. Drie punten erbij. Die zijn heilig. De jonge helden worstelden zich vervolgens door de meute een baan richting de kleedkamer. Om even later in de kantine te genieten van een ijskoud biertje. En natuurlijk om een bruine fruitschaal van Mamma Annelies in ontvangst te mogen nemen. Zoals iedere keer na een overwinning. Een leuke geste, die altijd met luid gejuich wordt begroet. Als dat geen betrokkenheid is.
Volgende week Ratti 2 uit. Moet kunnen. En dan… drie dagen daarna…
OPeee
