Het ging er fel aan toe gisterenmiddag in Buurse. De belangrijke wedstrijd tussen de nummer 3 en de nummer 1 op de ranglijst was er niet zomaar eentje. Er stond veel op het spel. Maar niet alleen op het veld streden beide teams voor de volle winst. Ook boven hen vochten de weergoden Wind, Regen, Hagel en Zon om het hoogste woord. Als onpartijdig toeschouwer kan ik melden dat Wind terecht heeft gewonnen. Hij hield het 90 minuten lang vol. Op de groene – en soms even witte – kunstgrasmat hielden de strijdende partijen zich overigens in evenwicht. En ook dat was terecht.
De eerste helft had HSC ’21 de wind in de rug. En dat voetbalt toch wat makkelijker. Alleen met dieptepasses moet je dan oppassen. Voor je het weet kan je de bal drie straten verder ophalen. Na 20 minuten kreeg HSC ’21 een vrije schop. Voor het doel werd de bal niet adequaat weggewerkt en hoppa… daar vloog hij achter Iron-Jan Nieuwenhuis tegen het net: 1-0. Geen nood natuurlijk. Het is allemaal nog te repareren. Maar tien minuten later was de dekking weer niet helemaal je van het. Een groenhemd kon zo doorlopen. Over mijn lijk, zal Stan Korten hebben gedacht. In een ultieme poging hem van scoren af te houden, kegelde hij hem met bal en al omver. Missie geslaagd. Helaas wel binnen de zestien Stan. De terecht toegekende pingel werd keurig binnengeschoten: 2-0. Tja…
Dat de Jonge Helden bij die tweede tik de kop niet lieten hangen, zegt veel. Het is tekenend voor elk individu. En daarmee tekenend voor het team als totaal. Er zit zoveel wilskracht in. Zie bijvoorbeeld een Bart de Jong. Zonder pardon werkte hij een speler over een reclamebord. Prachtig! Ondanks de tegendruk van tegenstander en wind kwamen ze er af en toe voetballend uit. Ze kregen ook kansen. Maar Tibor van de Linde stuitte op een uitstekende doelman en in de rebound trof Teun Koldeweij een zelfde lot. Een klein foutje in de verdediging werd echter genadeloos afgestraft door Sebastiaan de Vries: 2-1. Vlak voor rust mikte hij ook nog eens rakelings naast.
Dan de tweede helft. Wisselen van kant. En nu dus de wind mee. Direct al was het Sebastiaan die zich ontpopte tot een ware plaag voor de thuisploeg. Uit een korte corner knalde hij de bal hard in, maar weer stond die lange keeper paraat. Een volgende poeier van ‘Op wielen’ ging via de lat over. Wessel Lammers en Jelmer Timpert misten bij hun afwerking ook het nodige geluk. Je snapt het al wel denk ik… de lange keeper. HSC ’21 kwam er nauwelijks meer aan te pas. Nu speelde de wind hen parten. Alleen met een uitval werd het nog twee keer gevaarlijk. Maar het liep allemaal goed af. De voor hun bevrijdende 3-1 viel niet.
Inmiddels kwam van de kant het bericht door dat Haaksbergen 3, de nummer 2 van de ranglijst, had verloren. Goed nieuws dus. De druk werd nog meer opgevoerd. Om er in ieder geval nog een punt uit te slepen. En die noeste arbeid werd beloond. In de slotminuut kroonde Sebastiaan zich tot ‘Man van de wedstrijd’ door een hoekschop ineens binnen te krullen: 2-2. Dat dit via de kruin van een verdediger ging, is niet relevant. Hij zat er in. En dat telt. De ontlading was groot. Lange tijd hadden wind, regen en hagel de overhand. Aan het eind scheen dan toch eindelijk de zon. Voor de spelers van HSC ’21 was het zuur natuurlijk. Maar al met al denk ik dat ze ook wel blij zullen zijn met een punt. En met hun lange keeper.
OPeee
