Dacht ik in mijn wedstrijdverslag eens lekker uit te pakken over het doelpuntenfestijn van de jonge helden gisterenmiddag in Groenlo, gaan de kampioenen van Zondag 2 er vanmorgen eventjes overheen. En hoe! Met een monsterzege van 22-3! Zo blijkt maar weer, er is altijd baas boven baas. Haha… Proficiat mannen!

Toch maar een poging wagen. Tot voor gisteren hadden de jonge helden nog een piepkleine kans op het kampioenschap. Maar na de 1-3 zege van FC Eibergen 3 op Blauw Wit ’66 was de titel voor eerstgenoemde een feit. Ze zijn niet meer in te halen. Hierbij dan ook mijn welgemeende felicitaties aan Dinand Lansink en zijn jongens. Ze zijn de terechte kampioen. Dan maar gaan voor plek twee, hoor ik het duo De Smidt / Redeker denken. ‘Best of the rest’ is ook niet verkeerd. En zo speelden ze gisteren ook. Net als de laatste weken. Gedreven, vol passie en met de wil om te winnen.

Na vier minuten was het al raak. Een doelpunt uit het boekje. Met veel dynamiek en eenvoudig voetbal kwam de bal via Jelmer Timpert en Daniël van Rienen bij Tibor van de Linde. Alleskunner Tibor rondde vervolgens simpel af: 0-1. Vier minuten later deed hij het nog eens dunnetjes over: 0-2. Kat in het bakkie, zou je denken. Niets is minder waar. Er liepen bij Grolse Boys een paar balvirtuozen rond, die het de jonge helden knap lastig maakten. Iron-Jan Nieuwenhuis moest diverse keren handelend optreden. Maar na een werkelijk fantastische vrije trap van de aanvoerder van de gastheren, genaamd Chalid, restte ook hem alleen maar een groot applaus: 1-2. Wessel Lammers bracht de marge weer op twee en even later knalde Yaniek van der Stoep van afstand de 1-4 binnen. Dat was het dan. Toch? Wederom mis. Vlak voor rust zorgde nonchalant verdedigen opnieuw voor onnodige spanning: 2-4.

Ik weet bijna zeker dat er tijdens de rust op gehamerd is, om in de tweede helft alert te zijn en niet weer in de fout te gaan. Want zo blijft die deur natuurlijk op een kier staan. Maar toch was de eerste kans voor de thuisploeg. Gelukkig had Iron-Jan wel geluisterd. Uiteindelijk viel de deur definitief in het slot, toen Berend Lammers en Wiljan Schreurs de 2-5 en 2-6 binnenschoten. Toen ook sloegen de stoppen bij een aantal roodhemden door. Frustraties, schelden op elkaar, een aantal smerige overtredingen… Zeg maar gerust aanslagen. Nee, ze herbergen een paar individueel heel sterke spelers, maar vormen absoluut geen eenheid.

Jelmer Timpert en Teun Koldeweij maakten er 2-7 en 2-8 van. Maar toen… heftige commotie in de dug-out. Paniek alom. Wat was er loos? Nou, die van Teun bleek de 99-ste van het seizoen te zijn. Zou de 100-ste vandaag dan echt gaan vallen? Eerst deed Bat de Jong nog van zich spreken. Bat blijkt een snelle leerling, want ook hij schoffelde een doorgebroken speler onder het gras. Dat gras leek trouwens meer op een hoogpolig tapijt. De terreinknecht is denk ik al drie weken op vakantie. Of zijn zitmaaier is gestolen. De toegekende pingel betekende de 3-8. Maar daarna viel hij dan: de 3-9 en tevens nummer 100! Het was Berend die hem maakte. Gefeliciteerd! De tiende treffer was weer voor Teun en voor de statistieken werd het nog 4-10.

Een vermakelijke, doelpuntrijke middag. Leuk voor het publiek. Nog twee keer winst en plek twee is veilig. Zaterdag stap één. Thuis tegen de kampioen! Kom ook kijken!

OPeee