It ain’t over ‘til it’s over

Gisteren was het weer DE wedstrijd. Eentje die je eigenlijk niet mag verliezen. Want dan moet je dat heel lang aanhoren. Tot een volgende ‘DE wedstrijd’. En bij winst? Dan ben je het mannetje. En loop je na het douchen met een grote grijns de kantine binnen. Zo van ‘YES!’ Ik heb het over de clubderby tussen de jonge helden van FC Winterswijk 4 en de stoere mannen van FC Winterswijk 5. Die stond gisteren weer op de rol. En dat werd me toch een wedstrijd! Spannend tot de allerlaatste seconde.

Om maar met de jonge helden te beginnen, ze begonnen enigszins verzwakt aan de wedstrijd. Oorzaak: een sterfgeval in de familie en een ongeval bij een fietstocht in Limburg. Met twaalf spelers moest coach Peter de Smidt het doen. De tegenstander trad aan op volle oorlogssterkte. Weliswaar was er hier en daar een pijntje, maar coach Alfred Schreurs beschikte over vijftien krachtpatsers. Zoals de stand op de ranglijst weergeeft, zo was het spelbeeld ook. Het ging gelijk op. Het 5de had wellicht 1 of 2 kansjes meer, maar het 4de had zeker de tweede helft een veldoverwicht.

De eerste drie doelpogingen waren van Jelle Krooshof. Nummer één miste precisie, nummer twee de nodige kracht en nummer drie werd geblokt door een onderarm. “Penalty!”, klonk het vanaf de kant. Helaas zag de uitstekend fluitende Geert Wevers het anders. Ook het 5de liet zich zien. Spits Hans Ebbers vuurde op het doel van Tim Overbeek. De jeugdige keeper kon de bal ternauwernood met behulp van de lat tot hoekschop verwerken. Maar uit die hoekschop was het toch de kalende spits die het meest scherp was. Hans kwam voor zijn man en kopte al vallend binnen: 0-1.

In het tweede bedrijf probeerden de jonge helden hun tegenstander met een hoge balcirculatie kapot te spelen. De kansen en doelpunten zouden dan vanzelf komen. De mannen van het 5de zijn tenslotte niet meer de jongsten nietwaar. Maar dat hoge baltempo was er misschien wel, de nauwkeurige passing was er niet. En dus bleven de kansen ook uit. Op een enkele na dan. Zo schoot Wessel Lammers een keer van afstand, maar de keeper stond paraat. Edwin ‘Wally’ Tolkamp van het 5de had een veel grotere kans. Van dichtbij mikte hij de bal echter op de kokkert van de moedig uitkomende Tim. En even later ging ook een vrij trap van Wally nog rakelings over.

Naar mate de wedstrijd vorderde voerden de jonge helden de druk nog meer op. Groot applaus hoor. Dat kunnen opbrengen. Zonder wisselmogelijkheden meer. Sri Lankaans international Steven Thangathurai was namelijk al voor de rust met een hamstringblessure gewisseld. Het werd een slijtageslag. Met name bij het 5de. Zeker drie stoere mannen legden het loodje. De toegekende extra tijd (7 minuten) was dus meer dan terecht. En laat nou in de laatste minuut van die blessuretijd de gelijkmaker vallen. Laatste man en aanvoerder Jelle Groen was naar voren gedirigeerd. Na niet goed uitverdedigen kreeg hij de bal voor z’n pantoffel. Met een halve omhaal kogelde Jelle de bal tegen de touwen: 1-1. WOW! Alles wat het 4de lief is, schreeuwde het uit. Voor Alfred en zijn mannen waren de druiven zuur. Tja… It ain’t over ‘til it’s over.

De clubderby, hij bestaat dus nog echt. Gelukkig maar! De volgende is 6 mei 2017.

OPeee