Over bijna omvallende doelen en de invloed van Pasen

Tijdens de warming-up pakten zich donkere wolken samen boven achterafveldje 5 van Sportpark Groot Scholtenhagen in Haaksbergen. De wind stak op en het begon licht te regenen. Brrr… Niet iets om blij van te worden. Ook de beide doelen pasten zich aan de omstandigheden aan. Vooral niet tegen een paal leunen. Want dan lag de boel plat. Een troosteloze aanblik om je dingetje te moeten doen.

De thuisploeg was hier beter op voorbereid. Ze was de eerste 45 minuten namelijk op alle fronten beter. Een fysiek sterk HSC ’21 was feller, scherper en alerter. De jonge helden kwamen steeds een stap te laat. Na eerst nog een bal op de paal kwamen de groenwitten dan ook verdiend op voorsprong. Een misverstand tussen Roy Oonk en Jelle Groen. Pak jij ‘m? Of pak ik ‘m? Nee jij! De grote spits zei dank je wel: 1-0. Maar uit het niets stond het binnen enkele minuten zowaar weer gelijk. Uit een perfecte voorzet van Berend Lammers volleerde Daniël van Rienen de bal tegen de touwen: 1-1. Een knappe goal, want dat was nog niet zo eenvoudig. HSC ’21 leek nauwelijks aangedaan en deed er nog een schepje bovenop. En al gauw werd het verschil weer gemaakt: 2-1. Er volgden meer kansen. Maar in de afwerking was men niet nauwkeurig genoeg. En dat kwam hen duur te staan.

Want Pasen staat bekend om de wederopstanding. Het uit de dood herrijzen. Aldus geschiedde bij de jonge helden. Bij een warme kop thee zagen ze plots het licht. Het begon wel wat stuntelig. Zo deed Daan de Smidt een heus ‘Henk Redekertje’. Hij struikelde. Over de middenlijn. Tja… Ook ‘Grens’ Henk wil nog wel eens omvallen. Of in problemen komen, bij een reclamebord… Henk was er gisteren trouwens niet bij. Hij was met het vrouwtje een weekendje weg. Paaseitjes zoeken in Maastricht. Maar hij werd vakkundig vervangen door niemand anders dan Maarten Mantel.

Ook Maarten zag na rust een totaal ander FC Winterswijk. Er zat weer gif in en de jonge helden bikkelden voor iedere meter. Binnen tien minuten was de wedstrijd gekanteld, van een achterstand naar een voorsprong. Berend Lammers faalde alleen voor de keeper niet: 2-2. Vervolgens rondde de van het 3e geleende Thierno Diallo een mooie aanval prima af: 2-3. Even later kon de sluitpost maar net voorkomen dat Berend Lammers een hoekschop bijna direct in zijn doel krulde. Ook Dion Olbach had pech dat zijn inzet werd gekeerd door de doelman. Hij werd trouwens naderhand door de leiding van HSC ’21 geprezen. “We hadden geen grip op die opkomende back van jullie. Die nummer 2. Wat een heerlijke voetballer.” Ja, het liep opeens heel goed. Halverwege verzilverde Wessel Lammers een terecht toegekende strafschop: 2-4. Broer Berend was onderuit geschoffeld. Beide broers waren ook voor de laatste treffer verantwoordelijk. Wessel zette voor en Berend kwam voor zijn man en schoof de bal onder de keeper door: 2-5. En HSC ’21? Die zullen zich nog wel eens achter de oren krabben. Kijkend naar die eerste helft. Verder dan een poeier van afstand – uitstekend gered door Tim Overbeek – kwamen ze niet.

Dit was er eentje van het collectief. En wat je met een ‘over mijn lijk’-mentaliteit kunt bereiken. Zaterdag thuis tegen onze ‘vrienden’ van FC Eibergen 3 weer zo jongens!

OPeee