*****RECTIFICATIE*****

“We zijn gewoon veel sterker, maar eigenlijk ook veel zwakker”

Heerlijk! Zo’n Cruijffiaanse uitspraak. Tijdens de rust gedaan door coach De Smidt. Maar hij had wel gelijk. De Jonge Helden van FC Winterswijk zijn als team natuurlijk een klasse beter dan hun gastheren uit Zelhem. En als individu zijn ze hun opponent ook zeker de baas. Maar dat is op papier. Je moet het op het veld dan wel laten zien.

Wat ging er dan fout? Nou, ten eerste begint het met de juiste instelling. Die hadden sommigen op het nachtkastje laten liggen. Als je al geen zin hebt om te ballen, dan wordt het ook niet wat hè. Vervolgens was het voor velen ook een probleem om dat ronde ding, je weet wel, de bal, goed te raken. Gewoon deze van A naar B spelen was al moeilijk, maar voor het vijandelijke doel leek het alsof ze een pingpongballetje moesten raken. Een levensgroot probleem. En tot slot, het tempo lag véél te laag. Op die wijze krijg je de tegenstander niet op de knieën.

Respect trouwens hoor, voor de mannen uit Zelhem. Ze bevinden zich al in de herfst van hun carrière, maar legden nog een behoorlijke pot voetbal op de mat. Je kunt ook zien dat ze vroeger op niveau hebben gespeeld. Rustig combinerend ging de bal van voet naar voet. En (bijna) zonder overtreding te maken ontregelden ze het spel van de Jonge Helden. Gebeurde dat een enkele keer toch, dan klonk er direct een ‘sorry, was niet zo bedoeld’. Of woorden van soortgelijke strekking. Petje af hoor. Ik heb door de jaren heen al heel wat wedstrijden geanalyseerd, maar een dergelijk sportief team is een unicum. Een voorbeeld voor de sport. Menig (klein)kind zou trots zijn om (groot)vader op die manier bezig te zien.

Iedereen stond dan ook perplex, toen de scheidsrechter na 40 minuten een speler van Zelos na een ongelukkige botsing met geel voor tien minuten naar de kant verwees. Maar zelfs met een man meer lukte het de Jonge Helden niet. Sterker nog, Zelos kwam vlak voor rust op 1-0. Uit een hoekschop kopte de enige speler in het strafschopgebied met een oranje shirt raak. Tussen ik geloof wel zes zwarthemden! Ook op de doellijn stonden ze er bij en keken ze er naar.

Na de thee werd het er niet beter op. Er was wat meer strijd, dat wel. Maar toch ook heel veel onvermogen. Pech was er ook. Zo troffen beide invallers, Teun Koldeweij en Jelmer van der Stoep, respectievelijk paal en lat. De derde invaller deed het beter. De van Zaterdag 3 geleende Justin Pierik poeierde de bal in de bovenhoek: 1-1. Ook Sebastiaan de Vries was dicht bij een treffer. Hij deed alles goed, pingelde drie man voorbij, maar bij het afwerken kreeg de keeper er net een voetje tussen. Er volgden meer kansen, maar zoals gezegd, de bal goed raken was een probleem gisteren.

Over goed raken gesproken, dat overkwam Jelmer aan de zijlijn. Vond hij zelf. Maar de jeugdige speler moet niet zo mauwen. Het was gewoon een stevig duel. Welkom bij de grote mannen Jelmer! Maar bij de anders zo rustige De Smidt ging het licht uit. Hij liep het veld in om verhaal te halen bij de ‘boosdoener’. Tjonge jonge, wat stond-ie te blazen. Die was er met zijn hoofd niet bij. Gelukkig kon een alerte Daniël van Rienen hem op tijd tegenhouden. De ‘boosdoener’ had in de slotminuut de middag voor de Jonge Helden nog zwarter kunnen kleuren. Wanneer hij alleen voor Iron-Jan Nieuwenhuis opduikend iets scherper was geweest. Maar Iron-Jan keerde zijn inzet.

Na 20(!) competitiewedstrijden op rij te hebben gewonnen, werden er dus gisteren weer eens punten gemorst. Onnodig. Maar goed, wat gedaan is, is gedaan. Laten we het maar zien als een slechte generale. Die, zoals het gezegde luidt, voorafgaat aan een goede finale. En die finale moet dan volgende week zijn. Uit tegen concurrent Haaksbergen 3. Ik teken ervoor.

OPeee