Titelaspiraties nu al de ijskast in?

Na het behalen afgelopen dinsdagavond van de kwartfinale in het bekertoernooi, was het hedenmiddag gewoon weer business as usual. De competitie. De jonge helden reisden af naar Tukkerland om het daar op te nemen tegen GFC 2 uit Goor. Om de aansluiting met de bovensten te behouden moest er gewonnen worden. Uitzonderlijk genoeg was iedereen op tijd. Maar bij het wegrijden bleek er toch eentje te missen. Het was Jelle Krooshof. Hij zat nog lekker te poepen. In mijn tijd werd er dan gewoon vertrokken. Jammer dan. Je moest maar zien hoe je er kwam. En als extra straf zat je de week erop ook nog wissel. De hele wedstrijd. Maar die tijden zijn niet meer.

De bezetting was wel wat magertjes. Coach De Smidt had enkel de beschikking over twaalf man. Da’s niet veel. Blijkbaar konden andere teams geen spelers missen. Ik vrees dat ze dat wel parten heeft gespeeld. Want menig jonge held liep het laatste deel op zijn tandvlees. Was aan een wissel toe. En als die er dan niet is… Zuur.

Als ik de wedstrijd in een paar zinnen moet samenvatten, vind ik dat FC Winterswijk het betere van het spel had. De jonge helden hadden meer balbezit en speelden meer op de aanval dan de thuisploeg. Maar ja, dat doelpunt maken hè. Dat blijkt toch nog heel moeilijk te zijn. Moet wel gezegd, GFC speelde naar hun mogelijkheden en deden dat prima. Massaal verdedigen en er af en toe met een snelle, gevaarlijke tegenstoot uitkomen. En als dan twee verdedigers staan te slapen en hun mannetje voorlangs laten komen, sta je zomaar met 2-0 achter. Dat mag toch niet gebeuren, Jelle Groen en Yaniek van der Stoep!!

Dit alles gebeurde halverwege de tweede helft. In het uur daarvoor werd er 100% strijd geleverd. Het was niet allemaal even mooi, maar ik moet het de jonge helden nageven: ze gaven nooit op. Het was buffelen, bijten, zwoegen, zweten… Maar al die arbeid leverde nauwelijks kansen op. Daniël van Rienen prikte twee keer naast en een pegel van Wiljan Schreurs werd door de keeper gepakt. Vlak na rust had Wiljan wel moeten scoren. Hij kreeg de bal panklaar aangespeeld, maar miste jammerlijk. Voor een leeg doel nog wel. Daarna vielen de tegentreffers. Steven Thangathurai wist met een vrije trap de pijn nog enigszins te verzachten: 2-1.

De laatste tien minuten werd er nog een slotoffensief uitgeperst. Alles of niets. Maar het mocht niet baten. De krachten vloeiden weg en de jonge helden waren niet meer bij machte die verrekte Goorse muur te slechten. Dit tot grote tevredenheid van een flink aantal spelers van koploper FC Eibergen. Hun wedstrijd was afgelast en zij maakten van de gelegenheid gebruik om eens te kijken wat de concurrentie deed in Goor. Nou, hun weekend kan niet meer stuk denk ik.

Wat leren we hier nou van? Dat twaalf spelers te weinig is? Ik denk het wel. Dat een scorende spits node wordt gemist? Ik denk het wel. Dat de coach moet opstappen? Tja….. Volgende week maar eens kijken of het tegen Blauw Wit ’66 beter gaat.

OPeee