Wat kan het leven toch mooi zijn

Soms heb je van die dagen. Dan voel je je een gelukkig mens. Neem gisterenmiddag. De jonge helden van FCW 4 speelden in Eibergen tegen het 3e van de plaatselijk FC. Een pittige tegenstander. Maar ze werden gedisciplineerd aan de kant geschoven. Een prima prestatie en een mooie revanche na de wanprestatie van vorige week.

De opdracht die de jonge helden vooraf meekregen was het speelveld klein houden. Bij balverlies terugzakken op eigen helft. Laat ze maar komen. Na het veroveren van de bal moest men vooral rustig blijven. Lekker kaatsen en gecontroleerd naar voren voetballen. Die taken werden uitstekend uitgevoerd. FC Eibergen kon niet echt een opening vinden. Ook de gevreesde Henk Klumper zat in de tang bij Jelle Groen en Timo Kolsté. Maar niet alleen verdedigend stond het goed. Ook in de omschakeling speelden de jonge helden top. Ik heb aanvallen gezien, met inkomende spitsen, kaatsende middenvelders, opkomende backs..... Schitterend! Uit zo'n aanval was het Berend Lammers die ietwat fortuinlijk de score opende. Zijn schot werd van richting veranderd en de keeper was kansloos: 0-1. Maar niet veel later had hij de hulp van een tegenstander niet nodig. Hij knalde de bal kiezelhard in de benedenhoek: 0-2. "Dat zal hem goed doen", hoorde ik vader Lammers zeggen. Glunderend keek hij om zich heen. Zo met een blik van "mijn jongste". FC Eibergen probeerde wat terug te doen, maar echt gevaarlijk werd het niet. Alleen vlak voor rust had de aansluitingstreffer moeten vallen. Gelukkig voor de jonge helden werd een kopbal van dichtbij overgekopt.

Direct na rust viel die aansluitingstreffer dan toch. De correct fluitende arbiter klokte 14 seconden. De linksbuiten van de thuisploeg liep tussen de linies door en schoot hard binnen: 1-2. Een onachtzaamheidje. Kan gebeuren. Even was het afwachten hoe die tegenslag verwerkt werd. Maar al gauw was daar weer de controle en werd het goede spel voortgezet. Met een schot van 30 meter bracht Wessel Lammers na tien minuten het verschil weer op twee: 1-3. Ik zag vader Lammers denken: "mijn oudste". Op driekwart van de wedstrijd had de beslissing moeten vallen. Bart de Jong kwam op rechts door, maar zijn afgemeten voorzet werd door Daan de Smidt niet doeltreffend afgerond. Jammer. FC Eibergen bleef het proberen en met verse krachten voerde men de druk nog meer op. Maar de jonge helden hielden de rug recht. Een groot compliment moet hierbij zeker worden gegeven aan Joris Holthausen. Tot twee keer toe ranselde de van Zondag 8 geleende keeper een onmogelijke bal uit zijn doel. Wat een baas! Hij wil dit jaar bij zijn team gaan voetballen. Niet doen Joris! Lekker blijven keepen!

FC Eibergen knokte door, maar ook de jonge helden hadden kansen. Een kopbal van Roy Oonk en een schot van Bart de Jong gingen rakelings naast. Het was uiteindelijk Wessel Lammers die na een goed uitgespeelde counter het karwei afmaakte: 1-4. Vader Lammers glom van trots. Dat Wessel even daarvoor nog een pingel had gemist, deerde hem niet. Zijn twee zoons hadden twee keer gescoord. Dus zijn dag kon niet meer stuk.

Een overwinning van het collectief jongens. En een dikke voldoende voor jullie allen! Volgende week volgt er weer een uitdaging: Haaksbergen 4. Ik reken op jullie.

OPeee