Daniël van Rienen. Onthoud die naam. DANIËL VAN RIENEN! Hij maakte het enige doelpunt in een wedstrijd, die over tientallen jaren nog onderwerp van gesprek zal zijn. Niet met het hoofd, zoals aangekondigd, maar met zijn gouden linker. Daarmee liet hij een eeuwenoud record sneuvelen. Eindelijk versloegen de jonge helden de Eibergse FC. De vele duizenden meegereisde supporters uit Winterswijk konden hun geluk niet op. Wat een feest daar op Sportpark de Bijenkamp in Eibergen.

Gemakkelijk ging het allemaal niet. Dat moet gezegd. Als er na 45 minuten 2-0 of 3-1 op het scorebord had gestaan, had niemand wat kunnen zeggen. Maar de thuisploeg was niet gelukkig in de afronding. Meerdere keren moesten paal en lat uitkomst bieden. En was de inzet wel een keer tussen en onder die twee, dan stond daar wel keeper Martin Haijtema. Nota bene een veldspeler! Want interim jeugdkeeper Tim Overbeek was afwezig. “Ik trek dat groene shirt wel aan”, had Martin gezegd. Nou, menig eredivisieclub zou hem onder de lat willen hebben. Wat een klasbak! Telkens stond hij op de juiste plek. Het lukte zelfs nestor Henk Klumper niet zijn traditionele doelpuntje mee te pikken. Nee, die zat in de tang bij respectievelijk Timo Kolsté en Teun Koldeweij. Goed gedaan jongens. Alle jonge helden speelden trouwens goed. Op af en toe een slippertje na dan. Oorzaak: drank. Onder aanvoering van Jelle Groen werd de bal geconcentreerd rondgespeeld. Kalm wachtend op een opening. Loerend op een kansje. Een tactisch steekspel dus, wat de spanning alleen maar verhoogde. Timo Kolsté was nog het dichtst bij een treffer. Vanuit de verdediging stormde hij als een dolle stier met gekromde rug dwars door het midden op. Hij slalomde zich langs drie tegenstanders richting het doel. En toen was het ogen dicht en “anhalen”. Helaas. Recht op de keeper dus. Even blijven kijken Timo.

De tweede helft waren de jonge helden iets sterker dan hun blauw gestreepte gastheren. Ze kregen ook wat meer kansen. Zo mikte Ruben Obbink de bal op de lat. En kopte Yaniek van der Stoep uit een hoekschop net naast. Halverwege was het dan wel raak. Toekomstig international Mart Grevers stuurde op links twee man het bos in en uit zijn voorzet kon supersub Daniël van Rienen de bal binnentikken: 0-1. De Bijenkamp ontplofte! Iedereen met een zwartgouden hart vloog elkaar om de nek. Ik zag volwassen mannen janken van blijdschap. Geheel in extase. Fantastisch! Maar de wedstrijd was nog niet gespeeld. FC Eibergen wilde de handdoek nog niet gooien en zette een tandje bij. Aanvoerder Onno Peppink dreef zijn teamgenoten naar voren. De duels werden steviger. Wat volgde was een hectisch slotfase, waarin de gelijkmaker ook zomaar had kunnen vallen. Maar aan de andere kant, als Wiljan Schreurs alleen op de keeper afkomend iets rustiger is, staat het 0-2. En tot twee keer toe werd een man-meer-situatie niet goed uitgespeeld. Zo was het dus spannend tot het laatste fluitsignaal. Maar gelukkig, het bleef bij 0-1.

Samenvattend: een gelijk opgaande eerste helft, met gezien de kansen een zeer onfortuinlijk FC Eibergen. De tweede helft was voor FC Winterswijk. De jonge helden bleven rustig. Speelden de bal netjes rond. Deden geen gekke dingen. Ja, daarin hebben ze duidelijk stappen gemaakt. De vele trainingsuurtjes werpen eindelijk hun vruchten af. Afsluiten wil ik met maar één naam: DANIËL VAN RIENEN! Ik denk dat een nadere toelichting overbodig is.

OPeee