YES! De winterstop is weer voorbij. De bal rolt weer. Twee keer eerder werd een duel nog afgelast, maar nu mochten de jonge helden dan eindelijk weer opdraven. De trainingen waren de afgelopen weken hoopgevend, dat wel. Maar als het om het “eggie” gaat moeten ze er ook staan natuurlijk.

En dat stonden ze. En hoe! Binnen tien seconden (!) lag de bal al in het vijandelijke netje. FC Eibergen was blijkbaar nog niet helemaal ontwaakt uit hun winterslaap. Direct na de aftrap ging de bal naar achteren, richting doelman. Maar dat deed men zo slordig, dat een alerte Jelmer Timpert de bal simpel kon binnentikken: 1-0. Verbazing alom natuurlijk. Zo snel is er volgens mij nog niet gescoord in het prille bestaan van onze mooie club. Onthoud daarom deze datum: 21 februari 2015. Die gaat in de boeken! De jonge helden probeerden daarna de tegenstander vast te zetten. Maar die knokte zich prima terug. Er ontpopte zich een strijd waarbij men niet voor elkaar onder deed. De gehele verdere eerste helft waren de beide FC’s dan ook aan elkaar gewaagd. Men speelde met veel passie en inzet, maar creëerde weinig echte kansen. Een poeier van Steven Thangathurai na een afgeslagen hoekschop ging naast. Net als een schot van Daniël van Rienen. Dat zelfde lot had een kopbal van de bebaarde spits van de gasten. En ook de halve omhaal van de mee opgekomen laatste man Jelle Groen was te zacht om het net te laten vibreren.

Direct na de thee, nu met de wind in de rug, ging men er weer voor. En ook nu was het in no time weer raak. Weliswaar niet zo snel als in de eerste helft, maar toch… Na een minuut was het al weer party-time! Berend Lammers stond koud binnen de lijnen en rende er twee verdedigers uit. Zijn voorzet werd ongelukkig door een derde verdediger in eigen doel gewerkt: 2-0. Sneu natuurlijk. Maar de vreugde was er niet minder om. Vanaf dat moment zag ik een veel sterker FC Winterswijk. De zwartgouden brigade was heer en meester op het veld. En FC Eibergen kwam er niet meer aan te pas. De jonge helden speelden nu ook met veel meer druk. Het was alsof er een last van hun schouders viel. Je zag ze gewoon ontdooien. Er was rust aan de bal. En de combinaties liepen veel beter. Dat wat op de trainingen zo geoefend is, openbaarde zich nu. Alleen ontbrak het aan de eind pass. Die was er telkens net niet. En was die er een keertje wel, dan was de afronding niet zuiver. Zo gingen schoten van Jelle Krooshof en Steven Thangathurai hoog over. Een nog grotere kans was er voor Wessel Lammers. Na een mooie combi met broer Berend mikte hij recht in de handen van de keeper. Die had er toch echt in gemogen Wessel. Aan het eind van de wedstrijd deed Berend zelf dan maar voor hoe het moet. Hij snelde op links de rechtsback voorbij en rondde in de korte hoek bekwaam af: 3-0.

Na zes keer het zuur nu dan eindelijk weer eens het zoet. En ik moet eerlijk zeggen, dat smaakt prima. Zeker de tweede helft was de moeite van het kijken waard. Man van de wedstrijd: Martin Haijtema! Na het afzeggen van keeper Jan Nieuwenhuis voor de rest van het seizoen heeft Martin zijn plek onder de lat ingenomen. Hij had niet veel te doen, maar dat wat hij moest doen, deed hij goed. Een staande ovatie in de kleedkamer was zijn deel. Enig minpuntje was het wederom uitvallen van Jelmer Timpert. Opnieuw schoot zijn schouder uit de kom. Hopelijk is hij er volgende week weer bij. Want dan gaat hekkensluiter Haarlo SP over de knie. Zeker weten!

OPeee