Uitslag: 0-10
Ja, je leest het goed. Onze zwartgouden Jonge Helden kloppen in de strijd om het kampioenschap hun concurrent met 0-10. Nul tien! Bijna ongeloofwaardig hè, zo’n uitslag tussen twee topploegen. Maar nog niet zo lang geleden won PSV met dezelfde cijfers van Feyenoord. Dus het kan wel degelijk. Ik besef me dat ik met mijn vergelijking bij menigeen een oude wond openrijt. Excuses daarvoor. Daarentegen gaat bij een ander het gezicht direct op standje vrolijk. Het kan verkeren.
Wat is er met de vv Haaksbergen aan de hand? Twee weken terug kreeg het andere team ook al billenkoek van de Jonge Helden. Dat team kwam toen met maar acht spelers opdagen. Gisteren waren het er dan een paar meer, maar met maar elf is het lastig voetballen, 90 minuten lang onder een brandende zon. Hoe kan dit? Waarom haakt iedereen daar af? Is het misschien een tandeloze ouwe heks in de kantine die daar te lauwe biertjes tapt? Of zijn het de bikkelharde broodjes bal uit de keuken? Een verstopt toilet? Nou, ik ben binnen geweest, heb het allemaal gecontroleerd en heb niks geks kunnen ontdekken. De pot spoelt gewoon door, de broodjes bal zijn heerlijk en de groene rakkers lekker koud. En tot slot, ook de dame achter de bar was niet verkeerd. Om me in straattermen uit te drukken, ik zou haar zo doen.
Terug naar het voetbal. Het begin was niet best. Er zat duidelijk spanning op bij de Jonge Helden. Slecht dekken, niet goed uitverdedigen, onnauwkeurige passing… Nee, niet iedereen was bij de les. Haaksbergen speelde frank en vrij. Zij hadden niets te verliezen. En als ik de film van de eerste helft nog eens afspeel, zie ik twee gelijkwaardige teams. Met veel strijd en opportunistisch voetbal. En kansen voor beide doelen. Toch stond het na 45 minuten 0-3. Was de ruststand 4-4 geweest, had niemand vreemd opgekeken. Maar daar waar de thuisploeg zeer slordig omging met hun mogelijkheden, waren de Jonge Helden uiterst effectief.
Na de thee waren ook de eerste kansen weer voor Haaksbergen. Toen echter de 0-4 werd binnengekopt, was het pleit beslecht. De groen-witte bulldogs probeerden het nog wel hoor – mijn complimenten hiervoor, ze bleven doorgaan – maar de lucht ging er langzaam uit. Ze konden het allemaal niet meer belopen. Uiteindelijk liep de score dus nog flink op. De doelpunten kwamen van Sebastiaan de Vries, Teun Koldeweij, Jelmer van der Stoep en de van The Angels geleende Melvin Wiggers. Die ene treffer van Teun was werkelijk een beauty. Volledig vrijgespeeld stiftte ‘de benen’ de bal over gelegenheidskeeper Nick Douwsma. En ook die aanval, waarbij Jelmer aan het eind stond, was er één uit het boekje. Een gevalletje ‘tik-tik-boem’, zoals Henk Redeker pleegt te zeggen. Henk vlagde trouwens een dikke voldoende vandaag. Hij zag het allemaal lekker scherp, met zijn Blues Brothers brilletje op.
Met nog vier potjes te gaan en negen punten voor hebben de Jonge Helden de kampioensschaal al met één hand vast. Als ze op 4 mei tegen grote broer Zaterdag 5 geen fout maken en HSC ’21 6 doet z’n sportieve plicht, dan kan ook de andere hand erbij. Is het kampioenschap een feit. Dik en dik verdiend!
OPeee
