Over treintjes, eindstations en een echte locomotief

In mijn aankondiging afgelopen vrijdag maakte ik er al melding van. De jonge helden van FC Winterswijk 4 zijn er klaar voor. En dat bleek gisteren ook wel, tijdens de openingswedstrijd van het nieuwe voetbalseizoen. De tegenstander werd met huid en haar opgevroten. Het werd weliswaar geen 11-2, zoals twee seizoenen geleden, maar negen treffers produceren en er maar eentje tegen krijgen vind ik respectabel.

Zeker de eerste 45 minuten was het een waar doelpuntenspektakel. Zo ongeveer elke zes minuten was het wel raak. Je kon er de klok op gelijk zetten. Daar kunnen de NS, Arriva, Connexxion of hoe zo allemaal mogen heten nog een voorbeeld aan nemen. Met hun treintjes. “Pling-plang-plong, over enkele minuten volgt op veld 1 het zesde doelpunt van FC Winterswijk 4. Gaat u er maar vast goed voor zitten. Met uw klaphandjes binnen handbereik”. Ook de manier waarop de treffers tot stand kwamen was mooi. Goed opgezette aanvallen, puike één-tweetjes… Een genot om te zien.

De eerste die mocht juichen was Jelle Krooshof. En dat zelfs twee keer. Uit een perfecte voorzet van Berend Lammers tikte Kroos de bal beheerst in het hoekie: 1-0. Kort daarop volgde zijn tweede, snoeihard tegen de touwen: 2-0. Nu uit een dito-voorzet van Wiljan Schreurs. Fijn dat hij na een jaar afwezigheid weer bij de groep is. Daarna pikte Tibor van de Linde zijn wekelijkse doelpuntje mee. Uit een hoekschop kopte hij onhoudbaar binnen: 3-0. Op een kwart van de wedstrijd maakte Daan de Smidt er 4-0 van. ‘De zoon van’ schoof de bal tergend langzaam over de doellijn. Alsof hij de keeper nog een kans wilde geven. Dat mag een volgende keer wel wat fermer Daan. De 5-0, 6-0 en 7-0 kwamen voort uit mooi combinatievoetbal. Berend, Tibor en wederom Berend waren de eindstations. Tussendoor werd ook nog twee keer het alluliminilum geraakt. Niks te klagen dus aan de zijlijn. Het liep als een trein.

Deden de groen-witte gasten uit Kranenburg dan helemaal niets terug? Nou, niet veel. In de eerste helft werd er welgeteld één keer op doel geschoten (een simpele prooi voor ‘fisherman’ Tim Overbeek). Na de thee kropen ze iets meer uit hun schulp en kregen ze wat kansjes. Eerst nog een beetje oefenen misschien, op het eigen doel. Dat ging niet eens slecht: 8-0! Maar daarna moest Tim echt een paar keer aan de bak. Dit had ook te maken met de afnemende concentratie en vermoeidheid van de jonge helden. Geen schande hoor, kijkend naar die krachtsexplosie in de eerste helft. Ook de afronding was stukken minder. Zo misten o.a. Daniël van Rienen (voor open doel naast) en Yaniek van der Stoep (rakelings over). Alleen Daan wist het doel met een bekeken schot nog te vinden: 9-0. Vlak voor tijd kreeg Ratti zijn verdiende eretreffer. Met een fraaie actie bepaalde de aanvoerder de eindstand op 9-1.

Een uitstekende eerste helft, gevolgd door een beduidend mindere tweede. Hoe kan dat? Bladeren op de rails? Nog te vroeg. Bevroren wissels? Onmogelijk. Wessel Lammers had wel een verklaring. De spits scoorde zelf niet, maar ging weer te keer als een echte locomotief en had met vier assists ook zijn aandeel in de winst. In een interview hekelde hij het uitgaansgedrag van wat teamgenoten op vrijdagavond. Of hem die openheid in dank wordt afgenomen door coach De Smidt? Kweenie.

OPeee