Ratti 2 uit, altijd lastig.....
We schrijven maandag 25 april in het jaar des heren 2016. Het is lente. Of liever gezegd dat zou het volgens de datum moeten zijn. Het is echter één van die dagen. Eén van die dagen dat het even net wat anders uitpakt. Het is nat, het is koud. Het is nat en koud. De gevoelstemperatuur is -1 op deze maandag en je zou het met enig recht van spreken een Blue Monday kunnen noemen deze maandag, die de technisch directeur van heren zaterdag 4 in overleg met het management van Ratti 2 had uitgekozen voor een inhaalwedstrijd. Met frisse tegenzin verzamelen de jonge helden zich iets voor zevenen bij de ingang van ons eigen modieuze sportcomplex voor de reis naar de grazige weiden in het verre Kranenburg.
Zouden wij geloven in voortekenen dan beloven zij niet veel goeds, want behalve de koude en het vooruitzicht van een ondergrond, die weinig meer weg heeft van een biljartlaken dan de kleur groen, krijgen we te maken met een aanvoerder, die te laat op het appèl verschijnt en enkele bizarre hindernissen onderweg. Al bij de eerste rotonde, nog in Winterswijk, krijgen we met zo’n barrière te maken in de vorm van een vrachtwagen, die door voor ons onduidelijke oorzaken midden op de rotonde om was gevallen. Kort voor Kranenburg blijkt dat er daar wegwerkzaamheden zijn gepland. Winkels in Kranenburg bereikbaar zegt het bord. Welke winkels en hoe de voetbalaccomodatie te bereiken? Het lukt door het fietspad te nemen en enkele voetgangers de stuipen op het lijf te jagen.
Bij aankomst op het sportcomplex krijgen wij bij de aanblik van de selectie van Ratti 2 associaties met een aflevering All Stars. De barman, annex wedstrijdsecretaris, annex coach met een flinke buik in een trui uit de vorige eeuw maakt het beeld compleet. De thuiswedstrijd was tegen Ratti 2 met 11-2 gewonnen. Toch zijn de deskundigen onder onze jongens er niet gerust op, want de uitslagen van de tegenstander zijn na deze oorwassing best goed geweest. Ze hebben sindsdien vaak gewonnen en staan in de ranglijst dichtbij. Niet te moeilijk spelen, veel vrij lopen en niet te onbezonnen naar voren rennen door verdedigers. Dat zijn de aanwijzingen van de onervaren coach. De jongemannen knikken en denken er het hunne van.
Vol enthousiasme, maar soms iets te gehaast wordt aan de wedstrijd begonnen. Zo vergist Jelle Krooshof zich vrijwel direct al en ziet de scheidsrechter aan voor een medespeler, waardoor uiteindelijk een tegenstander er met de bal vandoor gaat. Nu moet gezegd dat de kleur van ‘s mans jacquet wel erg veel weg heeft van de clubkleuren van FC Winterswijk. Gelukkig realiseert hij zich dat zelf na zo’n vijf minuten wedstrijd ook en laat een fluorescerend geel shirt bezorgen. Dit levert hem een lachsalvo en enkele snedige opmerkingen op uit beide dug-outs, maar de arbiter is onverstoorbaar, schudt zijn grijze lokken naar achteren en hervat de wedstrijd.
De inzet van de onzen is zoals gebruikelijk tomeloos, maar het idee achter de aanvalsopbouw blijft soms onzichtbaar. Daarbij zijn er bij de tegenstander toch ook enkelen met kwaliteiten die de resultaten van de laatste wedstrijden verklaren. Zo heeft Dion af en toe zijn handen vol door de snelheid van zijn directe tegenstander. Gelukkig heeft hijzelf ook niet te klagen over gebrek aan loopvermogen en loopt het steeds goed af. Verder is er een enkeling met een verraderlijk schot in de Kranenburgse poten. In de 12e minuut halen we opgelucht adem door een prima redding van ons keeperstalent Tim.
Er komen kansen over en weer. Gelukkig staat het vizier van de Schutters uit Kranenburg niet scherp, maar ook onze aanvallers weten geen potten te breken. Totdat er een bal valt tussen onze aanvallers Wiljan, Ruben en Berend en de verdedigers van de tegenpartij. De bal stuitert, caramboleert van de één naar de ander, van links naar rechts, van voor naar achter en weer terug en plotseling is er een gaatje, de bal die voor Wiljans voeten stuitert, hij haalt uit en scoort. GOAOAOAL!!! Fantastisch, wat een weelde. Het is 0-1!!! We staan voor!!! Tikkie Tikkie voetbal, maar dan anders. De gevoelstemperatuur stijgt spontaan naar minimaal 10 graden.
Nu koppie erbij. Rustig aan. Geconcentreerd blijven. De coach wisselt na een half uur om ook andere spelers speeltijd te gunnen. We blijven op oorlogssterkte en bieden voldoende tegenstand om met voorsprong de rust te bereiken. Tim bewijst opnieuw zijn waarde door een uitstekende reflex op een daverend afstandsschot en de rest van onze ploeg zorgt, hoewel we niet meer in de buurt komen van een doelpunt, voor voldoende dreiging om de tegenstander op afstand te houden.
In de rust blijkt dat een groot deel van de ploeg er nog niet gerust op is. Enkelen zijn er zelfs van overtuigd dat we zullen gaan verliezen. Gelukkig is er ook de peptalk van de optimisten in de ploeg: gewoon doorgaan jongens!! En dat doen ze. Kort na de rust neemt Mart een vrije trap. De oeoeh’s en aaaah’s tonen aan dat zijn traptechniek wordt herkend. De keeper keert het schot met enige moeite. Onze eigen keeper vestigt ook opnieuw de aandacht op zich. Dit keer alleen even op minder positieve wijze. Hij glijdt uit bij het uitstappen, waardoor een tegenstander de bal voor het oprapen krijgt. Gelukkig loopt het goed af en Tim hoeft zich niet te schamen, want zelfs onze onvolprezen grensrechter Henk ligt op zeker moment op zijn rug te spartelen met zijn vlaggetje. Over de hele wedstrijd presteert Tim zo goed dat zijn gelegenheidscoach wordt gecomplimenteerd met zijn keeper. Even overweegt hij te liegen dat hij hem zelf heeft opgeleid, maar gelukkig is hij zich op tijd bewust van de nabijheid van de wisselspelers.
Na een uur hard werken, eerst drie kwartier op links, daarna nog ruim een kwartier op rechts zet Dion op een wat ongelukkige wijze een tackle in. Voor de tegenstanders reden voor wat verwensingen en beschuldigingen van opzet. Dion wijt het zelf aan onhandigheid. Neemt niet weg dat de scheidsrechter het serieus genoeg vindt voor een tijdstraf van 5 minuten. Als de 5 minuten om zijn neemt Stan Dions plek in en speelt het laatste deel van de wedstrijd gedisciplineerd uit op de voor hem vertrouwde plek.
Dan is er het misschien wel meest curieuze moment van de wedstrijd. Berend houdt een bal net binnen, althans dat denken wij van de bank van de FC uit Winterswijk en de eigen grens van Ratti. De dichtstbij staande spelers van Ratti denken daar echter anders over en appelleren. Zelfs Berend zelf twijfelt even in de verwarring die ontstaat, maar omdat er geen fluitsignaal klinkt gaat het spel door. De Ratti-spelers letten even niet op, via Mart belandt de bal dichtbij de goal opnieuw voor Berend’s voeten, hij tikt hem door naar Wessel, die scoort, net als de laatste tijd vaker met zijn ‘zwakkere’ rechterbeen: 0-2!!!!! Gevoelstemperatuur 20 graden!!!!! Even later rondt Daniel van dichtbij nog een knappe aanval af. De armen gaan al in de lucht. Helaas. Hij staat buitenspel, dus dit feestje gaat niet door. Er breken nog tien angstige minuten aan. Ratti blijft aandringen, maar met het nodige kunst en vliegwerk, soms wat geluk en vooral veel strijdlust wordt het laatste fluitsignaal bereikt. Er mag gesproken worden van een overwinning van het collectief. De gelegenheidscoach complimenteert zijn team en Henk’s glunderende gezicht spreekt boekdelen.
Het is maandag 25 april in het jaar des heren 2016. Het is amper 5 graden boven 0. De ambiance is nog steeds dezelfde, maar de gevoelstemperatuur is gestegen naar 25 graden. Het is lente in de hoofden van FC Winterswijk zaterdag 4!!!
Was getekend,
Dr. Zweepslag
