Tja, soms zit het mee en soms zit het tegen. Het is net als in de Alpen. Daar vertoef je af en toe aan de verkeerde kant van een berg. Lijkt er geen einde te komen aan de regen. Het lukt de wolken maar niet die verrekte berg te slechten. Terwijl aan de andere kant het zonnetje lacht… Zo ging het vanmiddag ook op Sportpark Jaspers. FC Winterswijk knokte, buffelde, streed voor wat het waard was. Maar het genoemde zonnetje bleef weg.

De jonge helden begonnen sterk. Al binnen vijf minuten was het raak. Jelmer Timpert pikte de bal net over de middenlijn op. Vervolgens draafde hij als een bizon door de vijandelijke linies: 1-0. Twee minuten later stond het bijna 2-0, maar Ruben Obbink mikte maar net voorlangs. Na een kwartier voetbalden de gasten uit Markelo zich onder de druk uit. Enigszins fortuinlijk kwam men op gelijke hoogte. Uit een hoekschop stapte Noël Deunk bij de eerste paal uit en via zijn lichaam belandde de bal in het doel: 1-1. Niet veel later werd het nog erger. Na een te korte pass in de verdediging werd de bal door de bonkige spits onderschept. Hij bediende de snelle linksbuiten op maat en die knalde hard en laag binnen: 1-2. Zuur. Maar de jonge helden lieten het koppie niet hangen. Met nog meer elan zocht men de aanval. Markelo kon echter vrij gemakkelijk overeind blijven. Nee, dit was een beduidend sterkere tegenstander dan de slappe washandjes van de weken ervoor. Een grote kans was er voor Berend Lammers. Maar uit een mooie voorzet van Steven Thangathurai schoot hij met rechts naast. Wellicht was links een betere optie geweest. Vlak voor rust behoedde keeper Jan Nieuwenhuis FC Winterswijk voor een nog grotere achterstand. Uit een vrije schop ranselde hij de bal uit de bovenhoek.

Na de thee volgde een boeiend schouwspel. Er werd voor elke meter fel gestreden. Door beide ploegen. Het was Markelo dat het meest gelukkig was. Na iets te gretig happen van Roy Oonk zag de spits een gaatje en was weg: 1-3. Hij had zelfs kans op de 1-4, maar dezelfde Roy Oonk reageerde tot twee maal toe zeer alert op een inzet, nadat Jan Nieuwenhuis al was omspeeld. De jonge helden voerden daarna de druk op. Men wilde niet verliezen. Een kopbal van Yaniek van der Stoep, pegels van Wiljan Schreurs, Thomas Nijenhuis, Ruben Obbink, Berend Lammers… Maar telkens stond daar die lange invalkeeper. Met een hand, met een voet… Hij was halverwege de eerste helft ingevallen en deed het uitstekend. Een heuse sta-in-de-weg. Zelfs een schot richting de kruising van Steven Thangathurai pareerde hij magnifiek. Die had ik al geteld, moet ik zeggen. Alles en iedereen ging nu naar voren. Uit een hoekschop kopten de verdedigers Teun Koldeweij en Roy Oonk direct na elkaar richting het doel. Maar de bal ging naast. Het laatste wapenfeit kwam van libero en aanvoerder Jelle Groen. Zijn inzet ging over. In de slotminuut zorgde Markelo, dat inmiddels op het tandvlees liep, met een uitval voor de sterk geflatterde 1-4.

Aan een reeks mooie overwinningen is dus nu een eind gekomen. Maar niet zonder slag of stoot. Ik heb een FC Winterswijk gezien om trots op te zijn. Mijn oprechte complimenten. Ga zo door mannen! Met eenzelfde inzet zijn de drie punten volgende week voor jullie. Het kratje bier en de frituurhapjes naderhand hebben jullie verdiend. En het bleef nog lang onrustig op Sportpark Jaspers…

OPeee