Lang leve de Koning! Hoezee! Hoezee! Hoezee!

Omdat vijf spelers rechtstreeks kwamen, vertrokken de jonge helden gisteren om 12.40 uur met een klein clubje richting Gelselaar. Tien minuten later dan gepland. Maar het wachten was op Timo Kolsté. Tevergeefs. Nota bene de enige die de vorige dag niet had gedronken, omdat hij moest werken, versliep zich. Toen iedereen op Sportpark Jaspers al lang met de derde helft bezig was, kwam Timo aangefietst. Tot grote ergernis van vader Rudi. “Maar ik blijf tenminste op mijn fiets zitten”, was de reactie van Timo. Oei, die kwam binnen.

Behalve Rudi waren er veel meer die Koningsdag flink hadden gevierd. En daar is zo’n dag ook voor. Zijne Majesteit Koning Willy zou het niet anders hebben gewild. Het gevolg was wel dat niet iedereen even happy en nog lichtelijk onder invloed van aan de aftrap stond. Er hing een geur van alcohol over het speelveld. By the way, Willy wilde zelf ook nog wel komen kijken, zo zei hij eerdaags. Hij blijkt een fervent fan te zijn van de jonge helden. Maar Max moest afzwemmen. En daarbij was zijn aanwezigheid vereist natuurlijk. Wat zou het volk wel denken. Voor het koningschap ging hij als ‘Waterprins Willy’ door het leven. Nee, wegblijven was geen optie.

Na een kwartiertje al was het tijd voor de eerste wissel. Yaniek van der Stoep, die nog wel zelf zijn veters had kunnen strikken, hing op kop over een reclamebord. Kort daarvoor had Tibor van de Linde een strakke voorzet van Bart de Jong al feilloos binnengekopt: 0-1. Coach De Smidt had er op dat moment wel meer kunnen wisselen. Het was heel veel zuchten en steunen en naar adem happen. En het spel hing van toevalligheden aan elkaar. Toch waren de jonge helden veel sterker dan de thuisploeg. Het nieuwe tenue waarin EGVV aantrad, bracht hen geen wonderen. Op alle fronten werden ze overklast. De enige die voor rust nog van zich deed spreken was Wiljan Schreurs. Met een fenomenale actie passeerde hij drie spelers om vervolgens droog af te drukken: 0-2.

Direct na rust herhaalde Tibor van de Linde zijn kunststukje van afgelopen week. Binnen twee minuten legde hij de bal in het vijandelijke doel: 0-3. Wat een klasbak is het toch ook. En even later zette hij Berend Lammers alleen voor de keeper: 0-4. De score liep daarna op naar 0-6. Door treffers van Daniël van Rienen en Bart de Jong. Daniël had het wel zwaar gisteren. Het was goed te zien dat hij nog last had van het rolstoelincident van de dag ervoor. Daar schijnen beelden van te zijn, begreep ik.

Dat de dubbele cijfers niet werden gehaald, lag puur aan het feit dat bij velen de hersencellen onderling niet goed communiceerden. Ze waren nog niet hersteld van de alcoholaanslag. Menig schot op doel was te slap of ging naast of over. Soms was het vangnet nog veel te laag. En wat te denken van een bal, die de doellijn al bijna heeft gepasseerd, nog een laatste zetje geven, terwijl je buitenspel staat. En dat dan twee keer over! Het getuigt niet echt van een hoog IQ. Maar de grootste misser kwam van de voet van Jelle Krooshof. Van een metertje of drie lukte het ‘Koning Kroos’ voor een leeg doel – de keeper stond inmiddels al te douchen – naast te schieten. Wat drank al niet kan doen hè met een mens.

OPeee