Wat is het leven toch mooi. Bijna iedere zaterdagmiddag prijs ik me gelukkig om getuige te zijn van de perikelen van onze jonge helden. Afgelopen zaterdag helemaal. Tijdens een zonovergoten middag werd er namelijk een nagenoeg perfecte pot op de mat gelegd. Een paar schoonheidsfoutjes misschien, maar goed.

FC Winterswijk begon sterk. AZSV werd direct op eigen helft vastgepind. De bal ging zorgvuldig rond van voet naar voet. Maar de goed opgezette aanvallen konden de Aaltense goalie nog niet tot capitulatie dwingen. Geen probleem, dacht men aan de zijlijn. Dat “goalpunt” zou nog wel vallen vandaag. Eén keer kwam AZSV er uit. Maar hun spits werd bij het passeren van de zestienmeterlijn resoluut onder het kunstgras gestopt door twee overijverige verdedigers. Ik weet zo niet meer wie. Maar dat mag niet hè jongens. Gelukkig werd de toegekende pingel hoog over geschoten. Die waarschuwing bleek echter niets waard te zijn. Een paar minuten later leed Berend Lammers op het middenveld onnodig balverlies. Terwijl juist de halve verdediging op oorlogspad was. De counter werd netjes uitgespeeld: 0-1. Een domper natuurlijk.

De goede draad werd na de thee direct weer opgepakt. Gelijk werd de druk er weer opgezet. En gelijk regende het. Ondanks een strakblauwe hemel. Kansen wel te verstaan. Uit een hoekschop van Wessel Lammers, die via onze contactpersoon op een Oostenrijks vliegveld gelukkig nog net op tijd speelgerechtigd was gemaakt, kopte Yaniek van der Stoep goed in. Maar op miraculeuze wijze bracht de keeper redding. Er volgde een schot van Berend Lammers. Het ging net over. Een schot van broer Wessel trof eenzelfde lot. Een scrimmage voor het doel… Maar nee, de bal wilde er maar niet in. Coach Peter de Smidt greep in. Het strijdplan werd gewijzigd van 4-4-2 naar 4-3-3. Nog meer druk op de verdediging. De ingevallen Michael Taal ging niet veel later via de rechterkant alleen op het doel af, maar stuitte op de keeper. Toen, geheel uit het niets, leek de beslissing te vallen. Hoe het gebeurde kan ik nog niet verklaren. Een klutsgoal: 0-2. Niet te geloven. Maar de jonge helden gaven zich nog niet gewonnen. En uit een snelle aanval poeierde Berend Lammers (wie anders) de bal via de binnenkant van de paal binnen: 1-2. JUICHEN! AZSV probeerde daarna koste wat kost de drie punten te verdedigen. Ze vlogen er stevig in. En niet altijd even fair. Een “vrijpartij” tussen Michael Taal en zijn directe tegenstander betekende voor de laatstgenoemde tien minuten toekijken. Dat hadden onze jonge helden net even nodig. In die overtalsituatie werden de beentjes van de mee opgekomen Roy Oonk binnen de beruchte lijnen onder zijn lijf weggemaaid. Wessel Lammers benutte de tweede pingel van de wedstrijd gelukkig wel. Zijn inzet belandde onberispelijk in de bovenhoek: 2-2. Maar men ging door. Weer werd het strijdplan aangepast. Nu naar 3-4-3. Er werd geen genoegen genomen met een gelijkspel. Een kopbal van Daniël van Rienen… Naast. Een schot van Jelle Krooshof… Over. Een pegel van Thomas Nijenhuis redde het ook niet. Onze rood-witte tegenstander wist niet meer hoe die het had. Ze waren dan ook opgelucht toen het laatste fluitsignaal klonk.

Jammer genoeg twee punten laten liggen. Ik zeg de volgende trainingen even wat meer op het afwerken oefenen. Dan komt het helemaal goed. Verder een puike pot mannen. Ik heb genoten!

OPeee