De eerste thuiswedstrijd van het seizoen. Eindelijk op het heilige (kunst)gras van Jaspers. De wedstrijd was al weken lang uitverkocht. Er kon zelfs geen muisje meer bij. In een prachtige ambiance stond iedereen klaar om onze jonge helden te zien schitteren. Eerst waren er nog wat plichtplegingen: met z’n allen op de foto voor de nieuwe site van FC Winterswijk. Daarna barstte het geweld los.

Het begin was goed. De kritiek van vorige week was blijkbaar binnengekomen. Er werd geconcentreerd gevoetbald. Met veel passie en een flinke dosis inzet. De eerste kans was dan ook voor FC Winterswijk. Wiljan Schreurs zette goed door, maar stuitte op een wakkere doelman van Haaksbergen. In de rebound had Mick Nieuwenhuis nog een mogelijkheid. Helaas schoot hij iets te gehaast naast. Vol strijd ging de wedstrijd verder. Waarbij je niet het idee had dat het ooit fout zou kunnen lopen. Er hing een doelpunt in de lucht. Een schot van Teun Koldeweij werd gepareerd door de keeper. Een inzet van Berend Lammers smoorde in de defensie. En zijn broer Wessel ging zelfs alleen op de doelwachter af. In een split second nam hij net de verkeerde beslissing en zijn poging werd simpel gevangen. De 0-1 vijf minuten voor de rust viel dan ook als een donderslag bij heldere hemel. Gor Sahagyan was kansloos op een poeier van de vijandelijke spits.

Na de thee hetzelfde beeld. Onze zwartgouden brigade ging er weer voor. Op jacht naar de gelijkmaker. Maar uit een prachtig schot kwamen de groenwitte gasten op 0-2. Haaksbergen had daarna een sterkere fase en drukte nu door. Een knal spatte op de lat uiteen. Ook onze Gor had nog een goeie redding. Maar even later zorgde lichtzinnig uitverdedigen toch voor 0-3. In tegenstelling tot vorige week gaven onze jonge helden zich nu niet zo maar gewonnen. De mouwen werden nog eens opgestroopt en men ging op zoek naar de aansluitingstreffer. Haaksbergen werd teruggedrongen. Maar zoals zo vaak in de voetballerij valt de goal dan aan de andere kant. Uit een uitval werd het 0-4. Dat was de nekslag. Berend Lammers liet uit een schit-te-ren-de vrije trap nog de 1-4 aantekenen. Wat heeft die jongen een traptechniek. In één woord geweldig! Ook Mick Nieuwenhuis schoot vlak voor tijd uit een moeilijke hoek nog over. Wellicht was afleggen op Berend Lammers een betere optie geweest. Het slotakkoord tenslotte was weer voor Haaksbergen, 1-5.

Al met al een leerzame middag. Tegen een fysiek sterke tegenstander kreeg men een lesje in effectiviteit. De uitslag is misschien wat geflatteerd, maar goed. Afsluitend wil ik mijn complimenten uitspreken naar onze jongens. Chapeau! Ze hebben gevochten als leeuwen. Met een tomeloze inzet. En als je dan verliest kan je met opgeheven hoofd het speelveld verlaten.