Helaas, weer verloren. Terwijl ze zo goed begonnen. De jonge helden speelden weliswaar thuis, maar ook weer niet. De voetbalshow was namelijk op veld twee. Dus niet op het vertrouwde eerste veld. Jaaa, en dat is toch vreemde bodem. De dug-out staat aan de andere kant….. de wind komt net iets anders binnen….. Lastig allemaal hoor, voor die jongens. “Geloel”, zou wijlen Ernst Happel hebben geroeptoeterd. De onervarenheid, dat was de oorzaak denk ik.

Zoals gezegd, de start was prima. Binnen vijf minuten poeierde Jelle Groen van een slordige 35 meter maar net naast. Na goed doorzetten van Wiljan Schreurs kon de keeper van HSC ’21 er nog net een voetje tussen krijgen. Het voetje van Iker Casillas in de WK finale 2010. AAAAAH!!! Ik krijg er nog nachtmerries van. En de met zijn arm in een manchet spelende Steven Thangathurai stond oog in oog met dezelfde keeper, maar schoot tegen hem aan. Niet veel later drukte hij wel goed af. Dit na goed storend werk van Berend Lammers, die de bal voorin veroverde en Steven met een strakke pass bediende: 1-0. Mooi werk. Ook Jelle Krooshof schoot nog in het zijnet. HSC ’21 was tussendoor nog niet echt gevaarlijk geweest. Alleen Teun Koldeweij had een gevaarlijke bal uit de doelmond weggewerkt. Maar aan het eind van de eerste helft deed het Winterswijks (slaap)kwartiertje weer van zich spreken. Het was opeens weer een gatenkaas van jewelste. Met meer gaten dan kaas. Gelukkig stond daar tot drie keer toe Wessel Beijers. Hoe hij het deed weet ik niet, maar hij deed het. Gestrekt zwevend tikte hij een kopbal uit de bovenhoek. Daarna plukte hij de bal van de schoen van een doorgebroken speler. En tot slot reageerde hij in een reflex met de hand op een hard schot van dichtbij. De opdracht voor het maken van een bronzen standbeeld is nog dezelfde dag gedaan denk ik. Vlak voor rust schrok FC Winterswijk wakker. En zowaar kreeg het weer kansen ook. Berend Lammers kwam een teenlengte te kort na een mooi steekpassje van broer Wessel. En een schot(je) van Wiljan Schreurs hobbelde maar net langs de verkeerde kant van de paal.

Na rust werd de draad goed opgepakt. En dat had direct resultaat. Thomas Nijenhuis zette goed door en zorgde in de combinatie met Yaniek van der Stoep voor de 2-0. Ongekende weelde. Ook Wessel Lammers kwam door op links. Helaas was zijn breedtepass op de aanstormende Wiljan Schreurs te zacht. Kort daarna deden ook de bezoekers een duit in het zakje. Na een mooie aanval stond het plots 2-1. En niet veel later na ongelukkig balverlies in de verdediging kon Wessel Beijers weer vissen. Met een lobje werd hij verschalkt: 2-2. Om je scheenbeschermers bij op te vreten. Beide teams speelden nu voor de volle winst. Maar echt grote kansen leverde dat niet op. Van onze jonge helden had Daan de Smidt nog wel een mogelijkheid. Maar hij kreeg de bal niet goed onder controle om het net te laten vibreren. De laatste kans van de wedstrijd was voor HSC ’21. En laat die er nou net wel in gaan: 2-3. In en in triest. Want een 2-0 voorsprong na een uur spelen mag je natuurlijk nooit meer weggeven. Gewoon rustig uitspelen die pot. En anders het weiland in met die bal!

Geknokt hebben ze wel. En ze gingen tot het gaatje. Dat zag ik. Menigeen had tegen het eind last van kramp. Misschien allemaal net iets vaker trainen jongens? En die ervarenheid? Die komt vanzelf. Komt allemaal goed. Gewoon lekker doorgaan zo.

OPeee