Nou nou, het was me weer een hectisch middagje. Wederom een enorme toeloop richting Sportpark Jaspers. Extra dranghekken geplaatst, alle politieverloven ingetrokken, ME stond paraat….. De in Winterswijk inmiddels alom bekende jonge helden speelden weer eens een thuiswedstrijd en gingen er met windkracht 10 tegen aan. Tegen de medekoploper uit Markelo werd het 1-1. Geen slecht resultaat zou je zeggen, maar toch had er veel meer in gezeten.

Net als vorige week creëerde FC Winterswijk in een 4-4-2 opstelling al snel een overwicht. De eerste kans was dan ook voor de thuisploeg. En wat voor één. Daan de Smidt ging alleen op de keeper af. Helaas werd zijn schot gekeerd. Maar niet lang daarna tekende Wessel Lammers na een prima aanval over meerdere schijven voor de 1-0. Op zijn nieuwe voetbalschoenen knalde hij de bal laag in de lange hoek. Juichend rende hij als een kind zo blij over het veld, wijzend naar zijn nieuwe kicksen. Prachtig om te zien! Er volgden meer mooie aanvallen, waarbij de buitenste middenvelders, Wessel Lammers op links en Steven Thangathurai op rechts, goed de ruimtes zochten. Maar hun voorzetten bereikten het spitsenduo Berend Lammers en Daan de Smidt telkens nèt niet. FC Winterswijk had de tegenstander duidelijk in hun greep. Een kleine onachtzaamheid in de verdediging zorgde dan ook voor een domper: 1-1. Gelegenheidskeeper Edward Meijnen was kansloos. Maar die tegenslag was gelukkig snel verwerkt. Uit een hoekschop kopte Jelle Krooshof net naast. En ook Berend Lammers had nog een mogelijkheid. De grootste kans was er vlak voor rust weer voor Daan de Smidt. Oog in oog met de keeper ging zijn inzet net naast.

Blijkbaar kwam een donderspeech in de rust van de trainer van Markelo goed binnen, want het begin van de tweede helft was duidelijk voor onze gasten. Twee schoten gingen net naast, evenals een kopbal. Ook Edward Meinen had zijn handschoenen niet voor niets aangetrokken. Hij ranselde een bal uit de bovenhoek. Toen vonden onze jonge helden het weer genoeg. Ze herpakten zich. Er volgde een periode met veel strijd en passie, maar met weinig kansen over en weer. Noemenswaardig zijn nog de geweldige uittrappen van Edward Meinen. Ze zorgden keer op keer voor onrust in de verdediging van Markelo. Helaas kon er niet van geprofiteerd worden. Tegen het einde van de wedstrijd had wederom Daan de Smidt zich onsterfelijk kunnen maken. Na een één-tweetje met Tom Parmentier kreeg hij de bal mee. Onder druk van een verdediger schoot hij goed in, maar de keeper tikte de bal met de voet naast het doel. Trainer Alfred Schreurs rukte zich de haren uit het hoofd van ergernis. Althans, dat probeerde hij, want die paar stoppels die daar nog groeien zijn niet makkelijk te grijpen. Moet gezegd, minimaal één van die drie grote kansen had er toch wel in gemogen. Een aderlating is nog dat teamtopscorer Berend Lammers halverwege de tweede helft het veld moest verlaten met een hamstringblessure. Die zullen ze een paar weken moeten missen.

OPeee