Tja….. Hoe zal ik eens beginnen….. Ach, laat ik maar gewoon zeggen hoe het was. Onze jonge helden hebben afgelopen zaterdag de slechtste wedstrijd van het seizoen gespeeld. De wil was er wel hoor, maar de uitvoering was dramatisch. De normaal zo goed lopende combinaties wilden maar niet loskomen. Er was sprake van een collectief falen, op een enkeling nagelaten. Dat de wedstrijd op het hoofdveld werd afgewerkt, heeft niet voor een prikkelende stimulans gezorgd. Misschien werkten die machtige volle tribunes juist wel averechts. Wie zal het zeggen.
Het eerste kwartier ging het nog wel, waarin de eerste kans ook voor FC Winterswijk was. Al na vijf minuten stormde Daniël van Rienen alleen op het vijandelijke doel af. Het massaal opgekomen publiek veerde op. Werd hun duurbetaalde toegangskaartje al direct in het begin te gelde gemaakt? Helaas stond er nog een keeper op de lijn en laat hij daar nou net tegenaan schieten. Ook schoten van Wiljan Schreurs, Daan de Smidt, Yaniek van der Stoep en Wessel Lammers misten kracht en/of richting. Daarna was het gedaan met de pret. Uit een hoekschop voor de bezoekers, kon Jelle Groen op de lijn nog redding brengen. Ook keeper Wessel Beijers deed zijn plicht. Twee krachtige kopballen ranselde hij uit zijn doel, maar niet veel later was hij kansloos bij de 0-1 en de 0-2. Vlak voor rust deed Dion Olbach nog iets terug. Hij zette goed door en met een droge knal belandde de bal perfect in de kruising: 1-2.
Tijdens de thee was de donderspeech van coach Peter de Smidt in de kantine te merken. De ruiten stonden te trillen in hun sponningen. Als hij de wissels had gehad en ook had mogen gebruiken, waren er wel acht gewisseld denk ik. Nu bleef het bij vier, niet dat dit veel beter ging trouwens.
Ook in het tweede bedrijf wel veel inzet, maar weinig goed voetbal. De roodwitten uit Aalten speelden ook niet bijster goed, maar ze waren gewoon net iets attenter. AZSV ageerde, FC Winterswijk reageerde. Moet gezegd worden, de thuisploeg had ook wel pech. Een inzet van Wessel Lammers trof de lat en in de rebound trof Wiljan Schreurs hetzelfde lot. De hevig gefrustreerde Wessel Lammers schoffelde niet veel later zijn tegenspeler onderuit, geel en dus even toekijken. In die tien minuten vielen er drie doelpunten. Eerst poeierde Thomas Nijenhuis een vrije trap schitterend in de bovenhoek: 2-2. De supporters gingen uit hun dak. Zou het dan toch nog….. Maar nee hoor. Binnen luttele minuten hield men open huis. “Loop maar door jongens”, zullen ze gedacht hebben. Het gevolg: 2-3 en 2-4. Doodzonde natuurlijk. Net nu je de aansluiting hebt gevonden. De grilligheid van het publiek liet zich direct gelden, overal witte zakdoekjes. Coach De Smidt liet het gelaten over zich heen komen. Menigeen verliet ook al de tribunes, begrijpelijk misschien. Op een gegeven moment bleken er op het eind meer mensen naar een wedstrijd van het G-team op het bijveld te kijken, dan naar de verrichtingen van onze jonge helden. Zij misten het laatste doelpunt van de wedstrijd. Wiljan Schreurs kopte een voorzet van links prima in de bovenhoek: 3-4.
Jammer. Nul punten. Snel vergeten jongens. Volgende week maar weer een nieuwe poging wagen. Uit naar Haarlo. Een potje tegen de koploper. Ik zou zeggen: gewoon drie punten! Appeltje eitje toch… ;-)
OPeee
