Morgenzon weg ...
Vandaag onze laatste wedstrijd op de Morgenzon, tegen Grol C3. Vanaf volgende week spelen we allemaal onze “thuis”wedstrijden op het nieuwe, fantastische Jaspers.Het zal ff wennen zijn, maar de nieuwe accomodatie is een aanwinst voor de vereniging, zoniet voor Winterswijk an sich. Grol stond 3 plekken boven ons en op papier had ik de punten al in ons nadeel verdeeld. Het was een zonnige herfstmorgen en we hadden er zin in. Door een blessure en een afmelding, had ik donderdag al 2 spelers uit de D gevraagd in te willen vallen, en toen ik vrijdagavond ook nog het bericht kreeg dat onze keeper ziek was, kon ik vlak voor onze wedstrijd nog snel de D2 keeper vragen. Dus met 3 D-spelers, 9 1e jaars C en 1 2e jaars, begonnen we om 10:30 aan de wedstrijd.
Het eerste kwartier was voor Grol, onze C5 kon maar geen grip op de wedstrijd krijgen. Gelukkig hadden we Nik op hun 2 meter lange spits gezet, hij kwam een paar keer tot een schot, maar Nik haalde hem toch redelijk uit de wedstrijd. Ook de andere verdedigers Jaron, Niels en Marc moesten flink aan de bak in deze periode. Na het inbrengen van Bodhi en Jesper op het middenveld ging het iets beter, we kwamen meer van onze goal af en Willem opende de score van heel dicht bij: 1-0. De eerste kans voor Roman trof helaas weer de keeper, maar met zijn tweede poging omspeelde hij de keeper en scoorde: 2-0. We konden het zelf bijna niet geloven, en Jos (leider C4) spoorde de jongens en mij aan. Bij onze winst en zijn eventuele winst op Vosseveld later deze middag zou hij tot de top 3 kunnen doordringen wat promoveren betekent. Vlak voor rust werd een knullige en onnodige terugspeelbal door hun spits onderschept en bracht hij de score terug naar 2-1.
De kleedkamer zorgde ervoor dat ik de jongens nog een keer goed kon oppeppen en dat we nu niet zoals vorige week tegen het mindere Longa '30 een 3-1 voorsprong in een 3-3 zagen eindigen. Nee, het was zaak om geconcentreerd te voetballen met veel inzet en kansen afwachten om uit te kunnen breken. Na een kleine 10 minuten kon Tom (D-speler) de voorsprong vergroten naar 3-1. Na een pass van Bodhi kon hij doorbreken over links en maakte hem fraai af. Niet veel later echter scoorde Grol en verkleinde weer tot 3-2. Als team vochten we ervoor, het was niet allemaal mooi, maar de wil was er. Het zou spannend blijven tot het eind. Roman omspeelde na een steekpass weer de keeper: 4-2. Marc, die zijn handen aardig vol had aan de kleine Grolse rechtsbuiten, moest toch een keer zijn meerdere erkennen in de rechtsbuiten en deze ronde fraai af in de verre hoek: 4-3. Maar geduld is een schone zaak zeggen ze wel eens. Ik heb heel wat gesprekken met Roman gevoerd over zijn manier van kansen willen benutten en vandaag leek het dan eindelijk op de juiste momenten te werken. Door zijn derde doelpunt, en ja alweer de keeper omspeeld, komen we op 5-3. Ik kijk op mijn horloge en denk, dit kan niet meer kapot. Toch scoort Grol, gelukkig voor ons te laat de 5-4. Twee minuten later klinkt het eindsignaal. We hebben gewonnen, dit tot lichte ergernis van de leider van Grol die zichzelf vooraf natuurlijk ook al de 3 punten had toebedeeld.
Vorige week 2 verliespunten, vandaag 3 winstpunten geeft een positief saldo van 1! Na hard gejuich gaan we de kleedkamer in alwaar de Skrillex-versie van Rihanna’s “Diamonds” uit de cd-speler klinkt. ....shine bright like a DIAMOND..... Terwijl de jongens zich douchen, staat de voorzitter op de gang op een stoel de laatste trofeeën en herinneringen van de muur te halen. Dit bedoel ik nu met een thuisgevoel of is het een gevoel van nostalgisch sentiment...... Volgende week in ieder geval een nieuw thuiskomen.
