In een wedstrijd waar wederom de wind een grote rol van betekenis speelde, heeft FC Winterswijk verdiend een punt uit het vuur gesleept. Een knappe prestatie!

De thuisploeg nam zoals verwacht vanaf de aftrap het initiatief. Het is een goed voetballend team en men probeerde met verzorgd spel FC Winterswijk vast te zetten. Echt doelgericht waren ze echter niet. Onze zwartgouden trots kon in het begin alleen maar tegenhouden. Een enkele uitval was wel direct gevaarlijk. De keeper van Haaksbergen kon de inzet van Michael Taal maar tenauwernood pareren. Maar halverwege het eerste bedrijf werd de ban dan toch gebroken. Een snelle inworp en een daarop volgende onoplettendheid in de defensie van FC Winterswijk zorgde voor de verdiende voorsprong: 1-0. Niet veel later werd de vijandelijke voorstopper na een grove charge (van achteren inkomen) op Wiljan Schreurs tien minuten uit het veld gestuurd. Helaas konden de jonge helden niet profiteren van de overtalsituatie. De voorsprong werd zelfs vergroot toen de thuisploeg weer compleet was. Uit een hoekschop werden zowel Stan Korten als keeper Wessel Beijers verrast door een plotselinge zonnestraal. De spits van Haaksbergen zei “dank je wel”: 2-0.

Na rust had FC Winterswijk de wind in de rug. De jonge helden creëerden langzaam maar zeker een licht overwicht. De groen-witte zebra’s werden teruggedrongen. En het duurde niet lang of dit had ook resultaat. Bij een vreemde terugspeelbal van de rechtsback van Haaksbergen op zijn keeper ging het fout. Door de wind bleef de bal hangen. Berend Lammers reageerde als enige attent: 2-1. Niet veel later poeierde aanvoerder Jelle Groen de gelijkmaker binnen. Net iets over de middellijn legde hij aan. Door de wind gedragen verdween het leder in de kruising: 2-2. Schitterend! En op dat moment verdiend. Het was dan ook een flinke domper toen bij een hoekschop van Haaksbergen de bal op de stip ging. Invaller Gor Sahagyan liet zich uit de tent lokken en dacht het met een partijtje Grieks-Romeins worstelen op te kunnen lossen. De Kojak van Haaksbergen schoof de toegekende pingel beheerst in de hoek: 3-2. Weer op achterstand. Maar niet voor lang. Berend Lammers zal gedacht hebben, wat Jelle kan, dat kan ik ook. En met een strak afstandsschot knalde hij de 3-3 binnen. Vreugde alom. Maar daarna was het nog even flink billenknijpen. Haaksbergen wilde de volle buit. Bij een scrimmage voor het doel gooide de van FC Trias overgekomen keeper Wessel Beijers zich met gevaar voor eigen leven tot drie keer toe voor de bal. Het kost misschien wat, maar dan heb je ook wat! Iedereen vocht voor wat-tie waard was. In de slotminuut had Berend Lammers zich nog onsterfelijk kunnen maken. In een laatste uitval ging hij alleen op de keeper af. Maar de gedachte van een groot bronzen standbeeld op het sportcomplex van FC Winterswijk bracht hem waarschijnlijk van de wijs. De keeper bracht tot twee keer toe redding.

Een tumultueuze wedstrijd. Met van alles erop en eraan. Maar wat nog het meest op viel, was de “one-man-show” van de leider van Haaksbergen. Wat een rare kwast was dat. Hij liep de hele wedstrijd te schreeuwen. Wondt zich overal over op. Jorge Jesus van Benfica en José Mourinho van Chelsea zijn er niets bij. En dan niet alleen voor zijn eigen dug-out, nee….. Over bijna de volle lengte van het veld. Geef die man een enkeltje naar Siberië. Kan hij daar schreeuwen. Heeft niemand er last van.

OPeee