Na twee weekeinden niet te hebben gevoetbald, mochten de jonge helden weer eens aantreden. Goed uitgerust (ahum) trad men ten strijde. De groen-witte zebra’s uit Haaksbergen waren de tegenstanders.
Bij een lekker temperatuurtje golfde het spel in het begin op en neer. Met aan beide kanten een flinke dosis positieve inzet. FC Winterswijk had net iets meer druk, wat resulteerde in een tweetal schoten van Dion Olbach. Vanuit de linksback-positie penetreerde hij in de vijandelijke defensie, helaas zonder resultaat. Wel was het oppassen voor kleine missertjes achterin. De thuisploeg kreeg daardoor twee grote kansen. Gelukkig stond ook hier het vizier niet op scherp. Halverwege de eerste helft creëerde Haaksbergen meer een meer een overwicht. De jonge helden werden teruggedrongen. Keeper Wessel Beijers moest herhaaldelijk handelend optreden. Hij was echter kansloos op een bekeken schuiver van de spits: 1-0. FC Winterswijk kon hier niet veel tegenover stellen. Verder dan een schot van de, van een hamstringblessure herstelde, spits Berend Lammers kwam men niet. Blijkbaar hadden de weekjes rust bij de jonge helden niet tot de nodige kracht geleid. Want met het opzoeken van de warme thee stroomden de verzoeken om gewisseld te worden namelijk binnen bij coach Peter de Smidt.
Na rust zette het verval door. Men knokte er wel voor hoor, maar Haaksbergen was gewoon sterker. Ze waren nog geen tien minuten bezig of de bal ging op de stip. Dit na een ongelukkige handsbal van Berend Lammers binnen de beruchte lijnen. Een lange slungel van de zebra’s dacht het wel even met een “Panenkaatje” af te maken. Niet dus. Hoongelach was zijn deel. Wessel Beijers bleef staan en kon de bal simpel opvangen. Niet veel later maakte Stan Korten een inschattingsfoutje en werd de sluitpost van FC Winterswijk omspeeld. Gelukkig reageerde dezelfde Stan Korten alert genoeg om de bal nog voor de doellijn weg te werken. Maar de genadeklap kon niet lang uitblijven, dat voelde je. Telkens was echter Wessel Beijers een sta-in-de-weg. Met een aantal prima reddingen ging hij voor zijn tweede standbeeld. Er werd door de fans uit Haaksbergen al geïnformeerd wat hij moest kosten. Maar helaas moest ook hij uiteindelijk na een goed uitgespeelde aanval vissen: 2-0. Kon de zwartgouden elf dan helemaal niets uitrichten? Jawel hoor. Sporadisch kwam men er ook uit. Een schot van zowel Wessel Lammers als Jelle Krooshof ging maar net naast. Maar het was Haaksbergen dat de tweede helft volledig dicteerde. Een laatste grote (duo)kans was er vlak voor tijd nog voor Wessel Lammers en Daniël van Rienen. Uit een strakke voorzet van rechts kon de eerstgenoemde net niet bij de bal, waarna nummer twee hem tussen zijn benen liet glippen. Het is trouwens nog maar de vraag of Daniël van Rienen de bal überhaupt heeft gezien. Volgens mij waren zijn ogen ondertussen al weer gesloten. Wat wil je ook. Zijn nachtelijke escapade van de avond ervoor eindigde om half negen in de morgen! Dan is kwart voor twaalf vertrekken richting Haaksbergen wel erg vroeg nietwaar…..
Al met al een verdiende nederlaag. Met uitzondering van het eerste kwart van de wedstrijd had men niets in de spreekwoordelijke melk te brokkelen. Volgende week weer een kans mannen. Dan tegen de hekkensluiter. Ik ben benieuwd.
OPeee
