18-03
Markelo 3 - FC Winterswijk 3 (zat)
Afbeelding: Zaterdag 3 seizoen 2013-2014

Zaterdag stond Markelo 3 uit op het programma. De aanloop naar dit duel was nou niet echt om over naar huis te schrijven. Bijna de gehele selectie had de avond er voor flink lopen tikken, dus dan weet je het wel. Volgens mij gingen de meesten pas naar bed toen de eerste krantenjongens de fiets pakten. Kleine oogjes, diverse verslapers en ook: “O, moest ik rijden vandaag?” Gelukkig waren ze nog net op tijd om de aftrap mee te maken. Dat moet volgende week anders jongens.

Wederom een potje waarbij de wind een hoofdrol opeiste. Ook werd er flink geklaagd over het veld. Dit keer niet het perfecte biljartlakentje bij Sportpark Jaspers. Nee, een gewoon natuurgrasveld. Daar moest het op gebeuren. Je begrijpt, echt goed werd er dus niet gevoetbald. Dit gold voor beide teams trouwens. Uit een verre uittrap van Wessel Beijers werd de eerste speldenprik uitgedeeld door Berend Lammers. Zijn vizier stond echter nog niet op scherp. Na een minuut of 20 mocht FC Winterswijk een vrije schop nemen. Een meter of 25 van het doel. Berend Lammers had zijn vizier bijgesteld en knalde de bal met een mooie curve via de binnenkant van de paal binnen: 0-1. Kort daarna schoot Jasper Meijsen niet ver naast. De A-junior – ook wel de Messi van A3 genoemd – was opgetrommeld, omdat er wat afzeggingen waren. Hij deed het niet onverdienstelijk. Het spel ging op en neer. De thuisploeg probeerde het met afstandsschoten, maar Wessel Beijers stond zijn mannetje. Vlak voor rust werd het nog mooier. Op rechts ging Wiljan Schreurs er van door. Zijn passje op Thomas Nijenhuis werd ongelukkig door een verdediger in eigen doel gewerkt: 0-2. Wat een weelde. Naar de thee toe met een ruime voorsprong op zak. Henk Redeker – de man van de harde ballen en de volle zak – sprak van een mooie….. mooi. Natuurlijk Henk.

Helaas mochten ze er niet lang van genieten. Markelo ging er vol voor. En de 1-2 viel dan ook al vrij snel. Uit een niet eens zo goed ingeschoten vrije schop ging de bal via een aantal benen over de doellijn. Vervolgens kon uit een hoekschop ongedekt worden ingekopt: 2-2. Dat laatste mag toch niet meer gebeuren jongens. Pijnlijk! Gelukkig herpakten de jonge helden zich. Maar toen Teun Koldeweij werd gepiepeld ging bij hem het licht uit. “Nobody fucks with Teun Koldeweij”, zal hij gedacht hebben. Zijn daaropvolgende actie was goed voor tien minuten brommen. In die strafperiode bracht Markelo de stand op 3-2. Nadat het weer een elftal was ging men op jacht naar de gelijkmaker. Zoals zo vaak. Ik moet zeggen, dat pleit wel voor ze. Vaak hebben ze gedurende de wedstrijd wel een klein slaapmomentje. Waarbij dan één of twee doelpunten moeten worden geïncasseerd. Maar als ze dan weer wakker zijn, vliegen ze er weer vol in. Aanvoerder en laatste man Jelle Groen dirigeerde zijn voorstopper naar het front. Achterin werd één op één gespeeld. Helaas hadden Teun Koldeweij, Berend Lammers en ook Jasper Meijsen geen geluk met hun schoten. Het was tenslotte Jelle Krooshof die dat wel had. In een scrimmage voor het doel zorgde hij er via een subtiel tikje met buitenkantje rechts voor dat de bal tergend langzaam over de doellijn hobbelde: 3-3. Grote vreugde alom natuurlijk.

Op de valreep nog een puntje veilig gesteld. Gelukkig maar. En kijkend naar de gehele wedstrijd ook wel verdiend. Volgende week weer lekker thuis. Op het eigen strakke matje. Nieuwe ronde, nieuwe kansen. En nu hopelijk ook zonder wind.

OPeee

Deel dit bericht